ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΥΠΑΡΞΗΣ.......................................7

Πόσο βρώμικο είναι άραγε το μυαλό ενός άνδρα; Περισσότερο από όσο φαίνεται ή χειρότερο από κάθε φαντασία; Ορισμένοι μάλιστα έχουν το θράσος να λεν πως, εσύ τους προκάλεσες. Φταις επειδή υπάρχεις, επειδή αναπνέεις, επειδή έτυχε να σε δουν τα μάτια τους ή να τους πεις καλημέρα.

Και αυτός έτσι θα είναι. Κοιτάζει τα πόδια μου, με καρφώνει στους γοφούς την ώρα που περπατάω. Τον κατάλαβα. Βλέπει ψηλή γυναίκα χωρίς περιττό κρέας και λιγώνει. Τον είδα πως με κοίταζε. Έχει ήδη ζυγίσει το στήθος μου. Όσο έχω τελοσπάντων. Έχει ήδη μετρήσει την περιφέρεια. Με έχει γαμήσει στο μυαλό του με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Μόνο που δεν έχει ιδέα πόσο απίθανο! Νομίζει πως έχει να κάνει με άλλη μια, εύκολη λεία. Γυναίκα, μόνη, κλασσική συνταγή. Της προσφέρω ποτό, αυτή ευχαριστεί, πιάνουμε κουβέντα. Το ένα ποτό φέρνει το άλλο. Αρχίζουν τα κομπλιμέντα. Το δήθεν ενδιαφέρον. Την ίδια ώρα στα μάτια να γυαλίζει η αλήθεια. Να την μαρτυρά, ο κάθε αναστεναγμός. Μια εξομολόγηση προσωπικής ιστορίας χρησιμεύει ως μοχλός οίκτου και οικειότητας. Μελετημένες τακτικές ή ένστικτο; Ο κυνηγός προσπαθεί να ξεγελάσει το θήραμα. Να το πιάσει. Να το ξεπεράσει.

Τι αστείος που ήταν πάντως με την κιθάρα μου αγκαλιά. Σχεδόν συμπαθής. Αλλά μη, όχι, δεν πρέπει να πέσω ούτε σε αυτήν την παγίδα. Ο χαριτωμένος, είναι από τις πιο ύπουλες μορφές αρσενικού. Κρύβεται πίσω από το χαμόγελο και το γέλιο που προκαλεί.

Η ευφορία μειώνει τις αντιστάσεις. Μυρίζει έρωτα. Είναι δούρειος ίππος. Μόλις μπει μέσα στο κάστρο, ο μαχητής ξεχύνεται. Νεκρώνει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης. Λεηλατεί. Βιάζει. Σκοτώνει. Το κάνει αργά, για να ικανοποιήσει την αρρωστημένη βουλιμία του.

Τα μάγουλα της είχαν ανάψει. Από την ίριδα έβγαιναν φωτιές. Οι σκέψεις τις, την κυρίευαν. Έμοιαζε να τις ζει. Ήταν αλλόκοτο πλάσμα αλήθεια. Όσο την κοίταζα, τόσο με μαγνήτιζε. Η όψη της ήταν σκληρή. Το βλέμμα απλανώς αποφασιστικό. Μα σαν να διέκρινα φόβο, κάτω από όλο αυτό το περίβλημα. Δικός της φόβος; Δικός μου; Το φρένο μου; Το φρένο της; Ή η σωφροσύνη; Μετά από τόσα ποτά δεν ξέρω πόση σωφροσύνη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Όση μου απομένει πάντως, δεν είναι ικανή με κρατήσει μακριά της.

Το τραγούδι της, υπέροχο. Ας μην κατάλαβα τι εννοεί με αυτούς τους στίχους. Η φωνή της, τόσο ιδιαίτερη. Γυναικεία ή ανδρική; Λευκή ή μαύρη; Δίχως να υπάγεται σε κανέναν κανόνα. Δημιουργία προσωπικής αρμονίας. Αγγελικά σκοτεινής. Αναμφισβήτητα χαρισματικής. Εύθραυστα σκληρής. Αυτή η ευαισθησία που διέκρινα με έκανε επιφυλακτικό. Προσεκτικό. Δεν πρέπει να γίνω εγώ, το εξιλαστήριο άλλοθι της. Να ξεσπάσει σε μένα όλη αυτή, την καταπιεσμένη οργή. Το αντίθετο. Με μένα θα μπορούσε να νιώσει ασφαλής. Να κλείσει τις πληγές της. Αν με άφηνε μονάχα να τις αγγίξω.

To be continued... ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ , ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ Ή ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ. ΥΠΑΓΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ.