ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ

2 Ιουνίου 2007. Η επόμενη μέρα...

Πόσο γρήγορα πέρασε η πρώτη του μηνός. Κάποιοι, ξεχάσαμε να πούμε μεταξύ μας, ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ. Προσωπικά ξέχασα πως ήταν και η επέτειος του γάμου του πατέρα μου, του Στρατηγού... γεγονός που όπως μου επεσήμανε με μήνυμα τα μεσάνυχτα ο ίδιος, θυμήθηκε και η "κουτσή Μαρία'. Περίμενε, έως τα μεσάνυχτα πάντως, μήπως και το θυμηθώ! Μάταια όμως. Ούτε "καλό μήνα" δεν πήρα για να πω...Τόσο αμελής πια;

Πως να θυμηθώ όμως αυτή την επέτειο, όταν όλη την ημέρα το μυαλό μου και η ενέργεια μου είχαν επικεντρωθεί σε έναν κατά την άποψή μου ευγενή σκοπό. Την διάδοση του μηνύματος της Αμαλίας. Χρειάστηκε όλος ο χρόνος και η λιγοστή φαιά ουσία που διαθέτω, για να ανταπεξέλθω. Δεν μπορούσα να παραμέινω αδρανής. Έστω και από το σπίτι. Είχα την δυνατότητα να κάνω δουλειά. Send...Send...Send...Μου έχουν απαντήσει με αυτόματα mail πάνω από 20 ευρωβουλευτές. Οι έλληνες βουλευτές δεν ξέρω, ίσως και να ενοχλήθηκαν, από όλα τα μηνύματα με τίτλο "για την Αμαλία",που αναγκαστικά έλαβαν (αν τα τσεκάρει και αυτιπροσώπος κανείς!). Κάποιοι προσπάθησαν να με πείσουν πως το υπουργείο υγείας δέχτηκε μόνο 15 επιστολές. Αδύνατον. Εγώ μόνο, έστειλα δύο στο γραφείο τύπου και ξεχωριστά σε κάθε υπουργό και υφυπουργό. Και σίγουρα δεν ήμουν η μόνη.

Θαύμασα την θέληση, την μαχητικότητα, την ταχύτητα, την δημιουργικότητα, το ομαδικό πνεύμα, που ξύπνησε μεταξύ αγνώστων, αυτή η προσπάθεια, μα την η αδικία που υπέστη αυτή η κοπέλα. Δεν το έκανα όμως μόνο για την Αμαλία. Το έκανα και για το νεογέννητο που έσβησε, γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο με θερμοκοιτίδα, το έκανα για την Κατερινούλα που έφυγε πέρσι από καρκίνο σε ηλικία 4 ετών...Εις μνήμη όσων χάθηκαν, αλλά και εις υγείαν όλων των άλλων, που ακόμα αναπνέουν. Που ακόμα είμαστε ζωντανοί.

Η Αμαλία σίγουρα δεν ήταν η πρώτη, ούτε δυστυχώς η τελευταία που θα υποφέρει. Όμως κατείχε την δύναμη του λόγου. Την αξία του γραπτού λόγου. Έκανε τις λέξεις της, φωνή και η φωνή της μας δίνει δύναμη να απαιτήσουμε.

Τι να αλλάξει; Καταρχήν η νοοτροπία του μη εξετάζειν. Οι περισσότεροι γιατροί, εάν δεν είσαι συστημένος ή μούρη ή με το φάκελλο ανά χείρας, δεν σου δίνουν δεύτερη ματιά. Με το ύφος "όλα τα ξέρω", σου λένε "νομίζεις πως πονάς...δεν είναι τίποτα."..και μετά από 6 μήνες μαθαίνεις πως αν το προλάβαινες εγκαίρως, ίσως και να είχες παραπάνω από 2 μήνες ζωής.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ: Πρωτίστως η ανθρώπινη ζωή και όχι η τσέπη ή η βολή!

Κατά δεύτερον, να υιοθετηθεί η πολλή σωστή πρόταση, της κίνησης για την Αμαλία, για ψηφιακό μητρώο ασφαλισμένων. Με μια κάρτα σαν πιστωτική, να μπορεί ο κάθε εμπλεκόμενος στο ιατρικό σύστημα να μάθει το ιατρικό ιστορικό σου (αλλεργίες, ευαισθησίες, παλαιότερα νοσήματα), ώστε να ακολουθεί και την αρμόζουσα αγωγή. Αν είσαι μόνος και σε κώμα, άντε να ξέρουν τις ιδιαίτερες ανάγκες σου οι όποιοι γιατροί...

Στην εποχή όπου η τεχνολογία παρέχει τεράστια μέσα, είναι αδιανόητο να μην υπάρχει τέτοια υποδομή. Εκτός και αν κολλάει το σύστημα, στο ποιος κολλητός θα πάρει την μίζα για να καθυστερήσει και πάλι στην εφαρμογή της τη σχετική σύμβαση...ξέρετε εσείς!

Πολλά μπορεί να αλλάξει αυτή η ιστορία, ίσως όμως πρέπει να καταγράψουμε κάπου σοβαρά όλες τις απόψεις. Το διαδίκτυο αποδείχτηκε πως προσφέρεται. Ένα πρωτόγνωρο μέσο, που εμείς ως πρώτη γενιά το γευόμαστε. Γκρέμισε τα τείχη της μοναξιάς και της απομόνωσης και μας ένωσε με μια αδιόρατη γραμμή. Αύριο θα είναι τα πάντα, βιβλιοθήκη,τηλεόραση, κομπιούτερ, playroom, ραδιόφωνο...η φαντασίωση και η γνώση μαζί. Ένα μέσο. ONE. Γρήγορο, interactive, μαχητικό, δημοκρατικό. Ήδη είναι , θα γίνει ακόμα περισσότερα. Ευτυχώς.

Κατά την διάρκεια αυτής της διαμαρτυρίας υπήρξαν και αγκάθια που με πλήγωσαν. Δεν θα ασχοληθώ με τους υβριστές της μνήμης της Αμαλίας, αυτοί δεν είναι ούτε άνθρωποι, ούτε ζώα. Είναι απλώς καταδικασμένοι στην ανυπαρξία τους. Θα ασχοληθώ όμως με όσους έλαμψαν δια της απουσίας τους. Ντροπή! Στημένη στα δελτία των οκτώ, περίμενα να τσεκάρω τι θα προβάλλουν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, σχετικά με την ημέρα για την Αμαλία. Έκανα τακτικό ζαπινγκ. Σχεδόν ζαλίστηκα. Όχι από τον ανταγωνισμό...Ζαλίστηκα από τις φωνές, τον εντυπωσιασμό, τα παράθυρα, τα λόγια του αέρα, το απόλυτο τίποτα. Αυτό είπαν. Απολύτως τίποτα. Κανένα ιδιωτικό κανάλι στο κεντρικό δελτίο του δεν αφιέρωσε ούτε δευτερόλεπτο.

Τόση αδιαφορία συνάδελφοι...δεν την περίμενα. Μάλλον έπρεπε να την περιμένω. Δεν είχατε την μανούλα της Αμαλίας να κλαίει στα παράθυρα και να καταριέται τους γιατρούς, που σκότωσαν την κόρη της...είχατε; Όχι. Άρα ανάξια λόγου η κινητοποίση των bloggers. Και ποιοι είναι αυτοί αναρωτιέστε, για να τους δώσουμε σημασία; Εσείς είσαστε οι φίρμες, εσείς παίρνετε χοντρά λεφτά για να εντυπωσιάζεται στα παράθυρα. Ποιοί είναι αυτοί που με αξιοπρέπεια, συλλογική στάση και μια φωνή τόλμησαν να αρνηθούν μια θέση στα ευάερα - ευήλια παρτέρια σας; Γιατί ό,τι κάνουν- αυτοί οι τρελοί bloggers - δεν το κάνουν, για προσωπική προβολή, για τα νούμερα και τις τηλεθεάσεις, αλλά ως κύτταρα ενός απρόσωπου, μα αλοζώντανου συνόλου! ΤΟ ΟΛΟΝ!

Ήξερα τι να περιμένω από την ΝΕΤ και τον δημοσιογράφο, που παρουσίασε το θέμα, τον Αλέκο Μάρκελλο. Το χειρίστηκε με την πρέπουσα αξιοπρέπεια. Δεν λέω μακάρι να είχε προλάβει να μιλήσει η Αμαλία. Δεν μπόρεσε όμως. Οι γονείς της φαντάζομαι χρειάζονται χρόνο φαντάζομαι. Ζουν με ανάμικτα συναισθήματα. Εισπράττουν απεριόριστη συμπαράσταση και από την άλλη ξέρουν πως η Αμαλία επιτέλους χορέυει. Διδάσκει. Παίζει scrabble. Δεν θα κουραστεί άλλο. Ότι είχε να πει το έγραψε. Μας το άφησε σε σημείο, όπου μπορούμε να το διαβάσουμε όλοι. NO MODERATION. ONLY GOOD MOTIVATION. fakellaki.blogspot.com

Δεν περίμενα όμως να είναι μόνο η ΝΕΤ (και ας εργάζομαι σε αυτήν 15 χρόνια), που θα ασχοληθεί. Με εξαίρεση το alter στο μεσημεριανό του δελτίο, όπου παρουσίασε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ. Δεν περίμενα την ΝΕΤ, να το δείξει στους τίτλους ,πάνω από το νεογέννητο και τόσο άδικα χαμένο βρέφος. Η δική του οικογένεια ήθελε να πει τον πόνο της και βρήκε φιλόξενη θέση στα υπόλοιπα παράθυρα, όμως. Ο Ρόλος της Δημόσιας τηλεόρασης πρέπει να είναι διαφορετικός.

Πόσο πονάω και για αυτούς τους γονείς του μωρού ωστόσο...Εύχομαι ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΛΑΣΟΥΝ!

Επιστρέφω, γιατί παρασύρομαι και εύκολα. Ήλπιζα πως περισσότεροι άνθρωποι - δημοσιογράφοι θα είχαν ευαισθητοποιηθεί. Όχι για να ψάξουν στο σπίτι της Αμαλίας, παρουσία κάμερας, κάποιο κρυμμένο κομμάτι της ψυχής της (ναι κάποιοι είχαν το θράσσος να προτείνουν στην μητέρα της κάτι ανάλογο), αλλά να είχαν ζήσει στο παρόν αυτό που έγινε την πρώτη του Ιούνη 2007... και ΑΝ Ειναι δυνατόν να μπορέσουν να οσμηστούν το μέλλον.

A! Και στο μέλλον να μην ξεχάσω την Αμαλία! Όπως ξέχασα την επέτειο του Μπαμπα και της πρωτόπλαστης Εύας μας...Είμαι απαράδεκτη. Το γνωρίζω. Γνώθι σε εαυτόν, πάντα λες. Χμμμ. Μαθαίνω ακόμα από τα λάθη. Να είμαστε πάντα γεροί και αγαπημένοι, σας εύχομαι. Κάθε μέρα πιο πολύ. Οι μέρες νομίζω δεν έχουν και τόση σημασία. Ας είναι καλύτερα, κάθε μέρα γιορτή.

ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ - ΚΟΙΝΩΣ, ΓΕΙΑ ΜΑΣ!

Amalia - fakellaki.blogspot.com

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.» (σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992) «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...» (Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007) Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα. Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα. Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών. Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος. «Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.» (Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας) Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ: «Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.» Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε: * ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ * ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ * ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ * ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ. * ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. * ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ * ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ * ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων (Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"). ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

This one is for Amalia… "Every patient has the right to being respected and maintaining his dignity." (Greek law, article 47, L.2071/1992) "Quacks should be the exception, you guys, not the norm…" (Amalia Kalyvinou , 1977-2007) Since the age of 8, Amalia Kalyvinou started having pains. Despite her numerous visits to doctors and several admissions to hospitals, no-one managed to diagnose her in time with the benign neurinoma of her lower extremity, which was the actual diagnosis at that point. 17 years later, Amalia was told that the neurinoma had transformed by then into a malignant tumour. For the next 5 years, Amalia not only had to fight with the cancerous disease and amputation, but also with a corrupt Greek National Health System: it ignores (by choice) the ongoing patient-to-doctor bribery and insists on time-consuming bureaucratic methods and practices. Besides radiotherapy and chemotherapy, Amalia had to face the financial exploitation by doctors that stood opposite to rather than by her side. On top of her pain, she had to endure the greediness of private clinics and the exhaustingly long waiting queues of the health insurance system, in order to get legal approval for some ridiculously low financial compensation. Amalia passed away on Friday, May the 25th, 2007. She was just 30 years old. Before dying, she managed to document her experience and share it with us in her blog http://fakellaki.blogspot.com/. The promising literature graduate named in there each and every one of the doctors she had to bribe, praising at the same time the ones that honoured the Hippocratic Oath. Her testimony moved thousands of people that stood by her side all the way to the end. "Amalia's main aim was to tell her story, so that she could awaken as many people and as many consciences as possible. She mainly wanted to show that there are ways to resist not only the self-regulation and authority of dishonest and heartless doctors, but also the bureaucrats of the Health System." (Dikaia Tsavari & Georgia Kalyvinou – Amalia's mother & sister) According to the Greek law, it is considered a major disciplinary offence for the doctors of the Greek National Health System to: "Accept bonus and especially any compensation or property grant, for any medical service provided.” Amalia Kalyvinou fought for things that are taken for granted in a modern European country. Unfortunately, this is not the case for Greece. Continuing Amalia’s effort where she left off, we protest in public and we demand: * THE STATE TO TAKE IMMEDIATE ACTION TO STOP BRIBERY AND THE INEQUALITY BROUGHT IN THE TREATMENT OF PATIENTS. * THE NATIONAL HEALTH COMMITTEE TO BE MORE FLEXIBLE SO AS PATIENTS STOP FALLING VICTIMS TO TIME-CONSUMING BUREAUCRATIC PROCESSES. * THE DEPARTMENT OF HEALTH TO ENSURE STRICTER CONTROL ON THE RELATION OF DRUG COMPANIES – MEDICAL SERVICE. * FULL UTILISIZATION OF CURRENTLY ABANDONED HOSPITAL INFRASTRUCTURE. CONTINUOUS AND COMPLETE SCIENTIFIC TRAINING & DEVELOPMENT FOR DOCTORS AND NURSES. * CREATION OF A NATION-WIDE ELECTRONIC MEDICAL RECORD SYSTEM, TO SPEED UP PROMPT DIAGNOSIS AND TREATMENT LET’S END THE HYPOCRISY OF THE ONES THAT GOVERN, WHO PREFER TO ALLOW DOCTORS TO BE BRIBED BY THEIR PATIENTS, INSTEAD OF PROVIDING THEM WITH A DECENT SALARY. * NO MORE BRIBERY * NO MORE BUREAUCRACY * NO MORE LIES WE DEMAND FREE AND EFFICACIOUS HEALTHCARE SERVICES FOR ALL. Next time you’ll have to bribe a doctor, just don’t. Choose instead to make a donation. Amalia’s last wish was to contribute to the -under construction- Oncological Centre for Children. (Elpida foundation, tel no 0030210-7757153, email: info@elpida.org, Bank accounts: National bank of Greece, account no 080/480898-36, Alphabank account no 152-002-002-000-515. Please remember to quote that your donation is “for Amalia”) INTERNET MOVEMENT OF AMALIA’S FRIENDS

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

Σήμερα το μεσημέρι, θά ήταν δώδεκα και μισή, έμαθα πως η Αμαλία έσβησε. Συμπτωματικά ήταν η ώρα της κηδείας της. Δεν κρατήθηκα δάκρυσα.

Σε αυτή την μπαλαρίνα που οι γιατροί αρχικά της στέρησαν το πόδι και μετά την ίδια την ζωή, το μόνο που αξίζει τώρα είναι ένα ζευγάρι φτερά. Να πετάει σαν Άγγελος. Είναι ένας Άγγελος.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΜΑΛΙΑ - ΜΑΚΑΡΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ!