Showing posts with label Music dreams. Show all posts
Showing posts with label Music dreams. Show all posts

Tuesday, 9 June 2009

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ...

Νύχτες με πανσέληνο
με τα μάτια στραμμένα ψηλά
ψιθυρίζω τους στίχους
και νιώθω την ψυχή μου να γαληνεύει.
Σαν υπόγειο ρεύμα που
πάντα με ενώνει
με τις βαθύτερες ανάγκες
και τις μεγαλύτερες αξίες της ζωής...
Μοιραστείτε τις και εσείς!
Μ'αρέσει να μην λέω πολλά,
μην λέω πολλά...
Μ'αρέσει να κοιτάω ψηλά,
κοιτάω ψηλά στ'ατέλειωτα τραγούδια...
Με την σκιά μου να πετώ,
να πετώ να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό,βυθό της μουσικής σου...
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά,η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό,ολογιομό
φεγγάρι στη σκηνή σου...
Να'ταν τα φώτα τα θαμπά,τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά,φωτεινά
στα χέρια να σ'αφήσω...
Μ'αρέσει να μην λέω πολλά,
μην λέω πολλά...
Μ'αρέσει να κοιτάω ψηλά,
κοιτάω ψηλά στ'ατέλειωτα τραγούδια...
Με την σκιά μου να πετώ,
να πετώ να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό,βυθό της μουσικής σου...
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά,η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό,ολογιομό
φεγγάρι στη σκηνή σου...
Να'ταν τα φώτα τα θαμπά,τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά,φωτεινά
στα χέρια να σ'αφήσω...
Μάτια μου ψάξε να με βρείς,
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μονάχος θα σβήνω την μορφή μου...
Μουσική - στίχοι: Υπόγεια Ρεύματα, από το δίσκο "Ο μάγος κοιτάζει την πόλη"...

Monday, 5 May 2008

Thursday, 28 February 2008

ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ - EUROVISION 2008

Η glitter λάμψη της Καλομοίρας έκλεψε το εισιτήριο για την Eurovision 2008, μέσα από τα χέρια της Χρύσπας και τα μάτια του Κώστα Μαρτάκη. Ο Ελληνικός τελικός ήταν γεμάτος φτερά και πούπουλα. Σε ατμόσφαιρα καμπαρέ και απόπειρα μιούσικαλ. Το αποτέλεσμα παρά τους χαμαιλεοντισμούς και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο των αδελφών Μαγγίρα, δεν μπόρεσε να μας κόψει την ανάσα. Ούτε καν την διάθεση για ζάπινγκ. Με πόσες τουαλέτες πια να δεις τα Μαγγιράκια και πόσες φορές να ακούσεις την Μπέτυ, να φωνάζει την Ματθίλδη «κοντή» και αυτό να θεωρείται εμπνευσμένο χιούμορ(!). Δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το δίδυμο Καπουτζίδη – Μακρυπούλια, κυρίως γιατί το πηγαίο χιούμορ τους αντικαταστάθηκε από υπερβολικές δόσεις εντυπωσιασμού και κακαρίσματος. Η Χρύσπα εμφανίστηκε με φωνή τρεμάμενη, εμφανώς αγχωμένη και ολίγον «μπουτού». Το μίνι φόρεμα και το στάιλινγκ «αλλά Παπαρίζου» δεν της χάρισαν πόντους. Οι χορευτές που την συνόδευαν όμως, με τα henna tribal tattoos, ήταν εκπληκτικοί. Έδωσαν την καλύτερη -από τις τρεις- χορογραφία, με τον Βραζιλιάνο χορευτή Τσιάγο, από το περυσινό «So you think you can dance» να ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα καλλίγραμμα αρσενικά κορμιά. Η Χρύσπα έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια, αλλά της έλειπε η εμπειρία, το στήσιμο και η άνεση επί σκηνής, να στηρίξει ένα τραγούδι με αρκετά πιασάρικα στοιχεία. Ελληνικό -άρα και ethnic- στίχο, εναλλαγές στον ρυθμό και αρκετά καλή ενορχήστρωση. Ο Κώστας Μαρτάκης από την άλλη, έμοιαζε να βαριέται. Έκλεβε μεν την παράσταση στα κοντινά, αλλά στα γενικά πλάνα η «παιδική χορογραφία» με τα μικρόφωνα ανά χείρας και το copy - paste μέχρι τελική λεπτομέρειας στήσιμό του, τον έκαναν ναι μοιάζει περισσότερο με άψυχο ντεκόρ. Μια αντρική πινελιά ανάμεσα σε δύο γυναικείες παρουσίες. Το τραγούδι, που τόσο δήλωνε ότι τον εξέφραζε, δεν έκανε κανένα ιδιαίτερο μουσικό «κλικ». Ήχος και στίχος άλλης δεκαετίας. Χαμένος κόπος. Χαμένη και η φήμη του στο Ανατολικό μπλόκ. Δεν πειράξει, next time. Last but not least εμφανίστηκε η Καλομοίρα. Δεν χρειάστηκε αυτό το αβαντάζ των τελευταίων εντυπώσεων για να τις κερδίσει κιόλας. Με το χαρακτηριστικό της νάζι, το σκέρτσο και κούνημα, απέπνεε την σιγουριά της νικήτριας. Οι χορευτές της πέρασαν απαρατήρητοι μπροστά της. Λειτούργησαν απλώς ως «εξαπτέρυγα» της μικρής μας εθνικής Σταρ. Τα μάτια της ακτινοβολούσαν υπό το βάρος ποσότητας strass και glitter. Τα μαλλιά της ανέμιζαν από τον αέρα του ανεμιστήρα. Το μικροσκοπικό φόρεμα, με το κολλητό σορτσάκι από κάτω, την κολάκευε αρκετά. Αποτύπωνε το «sometimes a girl, sometimes a woman» αντιπροσωπευτικό της attitude. Μελανό σημείο, το τραγούδι. Μια χορευτική pop σύνθεση, που όμως δεν κρύβει καμιά έκπληξη. Εντελώς flat. Προβλέψιμο, επαναλαμβανόμενο και απαράλλαχτο από την αρχή μέχρι το τέλος. Η αποκάλυψη στο τέλος της λέξης L – O – V- E ζωγραφισμένη στα κορμιά των χορευτών, δεν με έκανε να ξαφνιαστώ. Δυστυχώς. Φέτος η διοργάνωση είναι και η πλέον δύσκολη για την πλειοψηφία των διαγωνιζομένων. Μόνο πέντε χώρες βρίσκονται ήδη στο τελικό. Οι τέσσερις βασικές (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία) και η περυσινή νικήτρια Σερβία. Οι υπόλοιπες 40 θα περάσουν από δύο ημιτελικούς, για να φτάσουν στον τελικό οι 20. Πιστεύω στην γοητεία της Καλομοίρας και στην καλή της μοίρα. Φοβάμαι όμως το τραγούδι της. Η Eurovision έχει αναδείξει πολλές φορές υπέροχα μουσικά κομμάτια, ερμηνευμένα από άσχημους τραγουδιστές. Σπανίως το ανάποδο. Η Σέρβα πέρσι και οι Lordi ακόμα περισσότερο πρόπερσι στην Αθήνα το απέδειξαν περίτρανα αυτό. Θα πρέπει κάποια στιγμή οι μουσικοί δημιουργοί, που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν την χώρα μας στον συγκεκριμένο θεσμό, να εμπνευστούν καλύτερα. Να μην εφησυχάζονται , να μην καλύπτονται πίσω από την λάμψη του όποιου ερμηνευτή, αλλά να δώσουν κάτι το διαφορετικό. Να καταθέσουν όχι λίγη, αλλά όλη την μουσική ψυχή τους. Δεν θα είμαστε πάντα τυχεροί. Όταν διαγωνίστηκε η Παπαρίζου, έτυχε και πέτυχε σε μια χρονιά με χαμηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Αντί να ευχόμαστε να επαναληφθεί κάτι ανάλογο, καλό θα ήταν να στοχεύουμε ψηλά, στο «μοναδικό». Τον ήχο, που στο άκουσμά του θα ριγεί η καρδιά και θα αποκτάει η ψυχή φτερά. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑΚΙ

Sunday, 16 December 2007

ΕΝ ΛΕΥΚΩ

Η θετική επιρροή της μουσικής στα νεογέννητα έχει μελετηθεί και έχει αποδείχτεί πως είναι ευεργετική. Έντονοι ρυθμοί τις ώρες του παιχνιδιού και απαλοί τις στιγμές πριν από τον ύπνο, συνιστώνται ώς ιδανικοί από τους ειδικούς. Κλασσική, λάτιν, RnB ή ελληνικά ελαφρολαικά, δεν έχει και τόση σημασία. Οδηγός για τους γονείς, ως προς το είδος της μουσικής που προσφέρουν στο παιδί τους πρέπει να είναι οι προσωπικές τους προτιμήσεις. Ώστε οι ώρες που έπενδύουν μουσικά την ζωή στο σπίτι, να αποτελούν και το ιδιαίτερο, οικογενειακό soundtrack. Οι όμορφες μελωδίες, ωστόσο είναι προτιμώτερες. Καλλιεργούν στο μωρό την αίσθηση του ρυθμού, της μελωδίας, της μουσικής. Δεν υπόσχονται πως θα γίνει ο επόμενος Τσαικόφσκι, αλλά πως αποκτά το λεγόμενο "μουσικό αυτί". To δικό μου μάλλον θα jazzέψει... (Προσωπικά λατρεύω το waltz της Αμελί, από την ομώνυμη ταινία, το οποίο παίζει αυτή την στιγμή σε εκτέλεση από πιάνο). Άλλες έρευνες υποστηρίζουν πως αν ένα βρέφος ακούει καθημερινά περίπου 2.000 λέξεις, αναπτύσσει καλύτερα τα γλωσσικά εκφραστικά μέσα του. Γίνετε περισσότερο έξυπνο. Μπορεί όμως κανείς να μιλάει ή βάζει μουσική σε ένα μωράκι όλη μέρα; Πόση ώρα μπορείς να μονολογείς; Η καλύτερη λύση, προτιμώτερη από την πολύβοη τηλεόραση, είναι το ραδιόφωνο. Μουσική, βελούδινες φωνές, μελοποιημένες ξένες γλώσσες... Η δική μου επιλογή, ο ραδιοφωνικός σταθμός που τα προσφέρει όλα αυτά, είναι σταθερά ο ΕΝ ΛΕΥΚΩ 87.7. Θέλω να ευχαριστήσω τους παραγωγούς του σταθμού, γυναίκες και άνδρες που επενδύουν μουσικά και χρωματίζουν λεκτικά την κάθε μέρα μας. Την δική μου και του μωρού μας. Τους εφιστώ επίσης την προσοχή, γιατί το φορτίο τους είναι έτσι ακόμα πιο βαρύ. Ανέλαβαν και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας! 10.00 - 12.00 π.μ καθημερινά Κωσταντίνος Τζούμας. Η ευφυία της συναισθηματικής ειρωνείας! Για ολόκληρο το πρόγραμμα και τα πρόσωπα του σταθμού εισχωρήστε στην "καλή πλευρά του ραδιοφώνου" από την διεύθυνση www.877.gr και Φορέστε τη καλή σας διάθεση...

Monday, 26 March 2007

MORE THAN JAZZ

Η Ακοή είναι μία από τις Αισθήσεις μας. Ίσως όχι η πιο πολύτιμη. Όμως αν αναλογιστεί κανείς πώς θα ήταν η ζωή χωρίς μουσική, καταλαβαίνει πόσο πολύτιμη είναι και η Ακοή. ----------------------------------------------------------- Η μουσική καθαρίζει την σκέψη.
Την αφήνει ελεύθερη να ταξιδέψει.
Συνοδεύει τα αισθήματα. Εκπέμπει μηνύματα. Γνώρισα την Jazz, μέσα από τον Jazz FM. Πρέπει να ήταν το 1994. Έναν χρόνο μετά και ενώ ο σταθμός έπαιζε 24 ώρες στο σπίτι , παντού, ακόμα και στο δωμάτιο του μωρού, για να επενδύει μουσικά τα πρώτα του όνειρα, ο Jazz fm έκλεισε. Συμβαίνουν αυτά. Ένοιωσα όμως σαν να έχασα την παρέα μου. Να έπρεπε να συμβιβαστώ με κάτι διαφορετικό. Χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια για να ακούσω και πάλι καλή Jazz στο ραδιόφωνο. Στον Εν Λευκώ. Μέχρι να αλλάξει και αυτός πρόσωπο. A..kai ston 88 miso, της Θεσσαλονίκης.
Σήμερα αναζητώντας μουσικές για ταξίδια στην δύνη του υποσυνείδητου...
ανακάλυψα ένα Ελληνικό Jazz κομμάτι. Από τους ΑΝΑΚΑΤΑ. Λέγεται Trip to Prygia.
Μπά, τί είναι αυτοί σκέφτηκα. Τους άκουσα και τους λάτρεψα. Έυγε σας.
ΤΕΛΙΚΑ
Πρέπει να είσαι πολύ JAZZ, για να ασχολείσαι με την JAZZ σήμερα!