S.O.S ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ!!!

Άκουγα για τον χιονιά που έρχεται και μέσα μου χαιρόμουν. Τι καλά, σκεφτόμουν, έξω θα κάνει παγωνιά και μέσα η Σπιτόγατα με τον Γάτο και τα γατάκια τους θα χουχουλιάζουν στην ζεστασιά. Κάτι τέτοιες μέρες καθόλου δεν με νοιάζει να είμαι κλεισμένη στο σπίτι. Από το κρεβάτι, στον καναπέ και από εκεί στην πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι. Ζεστά παπλώματα, ζεστά ροφήματα, στα ζεστά γενικά. Διάβασμα, υπολογιστής, ταινίες, ειδήσεις… Ειδήσεις, γιατί αναφέρω τις ειδήσεις άραγε; Από επαγγελματική διαστροφή; Ίσως. Ειδικά τέτοιες μέρες πάντως, καλό είναι να ενημερώνεσαι. Πήρε το αφτί μου τις ιστορίες με το πετρέλαιο. Άνοδος τιμών, ασυνεννοησία πρατηριούχων – κυβέρνησης, άρνηση διανομής, σύστημα «Ήφαιστος» και στο μυαλό μου ήρθε η ρήση : «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Εμείς, ούτε πριν μήνα δεν βάλαμε πετρέλαιο. Λιγότερο. Την ώρα που έκανα αυτές τις σκέψεις, χτύπησε την πόρτα ο διαχειριστής. -«Παιδιά, μείναμε από πετρέλαιο», μου λέει… «Το καίτε πολύ, τελείωσε». -«Εεεε, με μωρό παιδί, τι να κάνουμε, πρέπει να έχουμε σταθερή θερμοκρασία 21-22 βαθμούς στο καλοριφέρ για να πιάνει 19-20 σε όλο το σπίτι. Πότε θα μας φέρουν καινούργιο;» ρώτησα αφελώς. -«Την Δευτέρα, αλλά έως τότε δεν πρέπει να το ανάψετε καθόλου, είναι στον πάτο, μην τραβήξει αέρα…» Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό… -«Την Δευτέρα, ποια Δευτέρα; Η Κυριακή θα είναι η πιο κρύα μέρα του χειμώνα και την Δευτέρα μπορεί να μην φτάνουν εδώ τα βυτία από τον παγετό και τα χιόνια, μας δουλεύουν;» …Άρχισα να ανεβάζω στροφές… -«Εγώ έκανα ότι μπορούσα. Ούτε ο δικός μας πετρελαιάς, ούτε κανείς άλλος φέρνει νωρίτερα. Τώρα αν ξέρετε εσείς κανέναν άλλο, πάρτε τηλέφωνο, εγώ φεύγω!». ‘Εμεινα με το στόμα ανοιχτό να κοιτάω την πλάτη του και να νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. Μάλιστα. Πρέπει τώρα να φανώ ψύχραιμη. Είναι Παρασκευή βράδυ, η πιο δύσκολη Παρασκευή για να βρεις πετρέλαιο και έχεις επείγουσα ανάγκη να βρεις, τι κάνεις; Πήρα τηλέφωνο στην ΕΡΤ, για να μου δώσουν το νούμερο για τα συμβεβλημένα με το πρόγραμμα «Ηφαιστος» πρατήρια. Αυτά που σύμφωνα με το ρεπορτάζ έχουν και παραδίδουν. Η Έρση, η πλέον γλυκιά και εξυπηρετική γραμματέας των ειδήσεων με ενημέρωσε πως είναι το 8011008808. Αγενέστατη εγώ, της το έκλεισα στα μούτρα της κοπέλας μήπως και βγάλω άκρη. Καλώ, ένας βαριεστημένος κύριος απαντά: -« Εμπρός;». Όχι πίσω πάμε πάλι, στην εποχή των παγετώνων ήθελα να του πω, αλλά κρατήθηκα. -«Αυτό είναι το νούμερο για το πετρέλαιο;» Ρωτάω. -«Ναι». -«Θέλω να βρω για αύριο, στην περιοχή του Παπάγου». -Ποιος είναι ο ταχυδρομικός σας κωδικός;» ρωτάει, λες και του ζήτησα να μου στείλει γράμμα… -«15669». -«Χμμμμ…Δεν έχουμε κανέναν στην περιοχή σας». -«Τι εννοείται δεν έχετε κανέναν;» -«Κανέναν κυρία μου που να έχει δηλωθεί σε αυτόν τον κωδικό…» -«Και τι ρόλο παίζει ο κωδικός;» -«Έτσι είναι το σύστημα, με ταχυδρομικούς κωδικούς. Μου λέτε τον δικό σας και βλέπω αν είναι κανείς στην περιοχή σας». -«Μα τι μου λέτε, στου Παπάγου περιμένετε να βρείτε; Εδώ είναι σχεδόν αποκλειστικά κατοικίες κύριε μου. Παραδίπλα στην Μεσογείων ίσως και να βρούμε κάποιον. Χολαργό, Αγία –Παρασκευή, Αμπελόκηπους, Ψυχικό…δεν έχει κανέναν;» -«Ά…δεν ξέρω, έχετε τους κωδικούς;» Βρε κόλλημα ο άνθρωπος με τους κωδικούς. Ούτε στα ΕΛΤΑ να είχα τηλεφωνήσει. -«Μα που να ξέρω τους κωδικούς όλων των δήμων… του δικού μου και λόττο. Εσείς δεν μπορείτε εναλλακτικά να γράψετε κάπου στο σύστημα Αγία Παρασκευή και να σας τα βγάλει;». -«Όχι, μόνο με ταχυδρομικό κωδικό». Έκλεισα το τηλέφωνο αποφασισμένη να βγω νικήτρια στην ανίχνευση ταχυδρομικών κωδικών μέσω της ασφαλέστερης οδού. Τον τηλεφωνικό κατάλογο. Μάζεψα καμιά δεκαριά σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων και επιχείρησα εκ νέου κλήση στο 8011….Αυτή την φορά ευρέθησαν σχεδόν ισάριθμοι πολυπόθητοι κάτοχοι του χρυσού πετρελαίου, τους οποίους και επιχείρησα να καλέσω μήπως και χαμογελάσει η καλή μας η τύχη. Οι μισοί δεν απάντησαν ποτέ. Ένα γεροντάκι κάτι μου ψέλλισε πως κακώς τους έβαλαν στο σύστημα και τώρα προσπαθούν να βγουν άρον- άρον. Ένας άλλος με παρέπεμψε στα κεντρικά και άλλο 801…το οποίο δεν απαντούσε. Κορυφαιότερος όλων όμως ήταν ένας βαρύς τύπος που μου φούρνισε την ατάκα: «Από εμάς παίρνετε συνήθως εσείς; Όχι, χα,χα,χα,χα…» και μου το έκλεισε στα μούτρα. Ούτε να ικετεύσω δεν με άφησε. Να του πω πως έχω μωρό και παιδί άρρωστο, δεν είναι δυνατόν να μην βρούμε λίγο πετρέλαιο… στην ανάγκη να το πληρώσουμε -που θα το πληρώσουμε- παραπάνω. Ούτε να ανοιγοκλείσω το στόμα μου δεν πρόλαβα και η γραμμή ήταν ήδη κλειστή. Εναλλακτική…μπιντόνια και γέμισμα. Χμμμ, πόσα άραγε θα φτάσουν; Πως θα μεταφερθούν; Πριν προλάβω να κάνω την πράξη, χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Γάτος. Αυτοκίνητο καπούτ. Μηχανή – πρόβλημα. Θέλει αλλαγή. Μπαίνει συνεργείο…Αχ να είχα ακόμα το δικό μου… Τα ξύλα τελειώνουν, το χειριστήριο του αιρ – κοντισιον τώρα βρήκε να χαθεί…ποιος μας μούντζωσε…έρχεται χιονιάς, άραγε θα αποκλειστούμε και από τα χιόνια; Για να ξέρω αν θα έχουμε πετρέλαιο την Δευτέρα - με την προϋπόθεση πως θα μας βρούνε ζωντανούς- ή αν θα πρέπει να φυγαδευτούμε εγκαίρως στο εξωτερικό για να επιβιώσουμε από το κακό που βρήκε την χώρα μας και μας. S.O.S ΠεΤρ-ΕΛΛΑΣ! Τί ζήταμε σε μια πολιτισμένη χώρα; Προσπαθώ να θυμηθώ την μαντινάδα του Γιάννη, για να πάρω κουράγιο. Πρέπει να πάει κάπως έτσι: "Δεν την ενοιάζει την κόρφη, όσο και αν ρίχνει χιόνι, γιατί είναι φτιαγμένο από νερό΄, και όπως - όπως λιώνει..." ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!