ξεκίνησα το blogging δίχως πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς έκανα ή γινόμουνα! έψαξα την απάντηση στην ερώτησή σου κι εγώ. πού κατέληξα; σε μια μεγάλη ασάφεια! μάλλον μέσω του blogging μπόρεσα να πω πράγματα για εμένα που δεν μπορούσα να πω σε ανθρώπους που με γνώριζαν εκτός δικτύου. μπόρεσα να δημοσιοποιήσω ιστορίες μου, ιστορίες που ντρεπόμουν να γράψω διαφορετικά και έτσι να βγάλω ένα ψευτοκαλιτεχνικό ψώνιο! μπόρεσα να μάθω πράγματα που πάντοτε με ενδιέφεραν, μουσικά, λογοτεχνικά, πολιτικά, κοινωνικά.
κοινώς; τα μπλογκς είναι για εμένα μία μεγάλη βιβλιοθήκη και ένας όμορφος λογοτεχνικός καφενές.
κρίμα που δεν έχω πλέον τον χρόνο που θα ήθελα να αφιερώνω, είτε στα δικά μου μπλογκς είτε στα δικά σας.
Τα BLOGS αποτελούν ένα φρέσκο τρόπο (μέσο) επικοινωνίας και πληροφόρησης.
Κανείς δεν είναι blogger όλοι είμαστε πολίτες που κάποια άλλη δουλειά κάνουμε.
Η blogόσφαιρα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που της "έδωσε ζωή" : Καλούς, κακούς, άξιους, ανάξιους, αγαθούς, πονηρούς, κλπ, κλπ.
Πάνω από' όλα όμως είναι ο τόπος (γιατί τόπος είναι, έστω και ψηφιακός) στον οποίο, επιτέλους, καθένας μπορεί να εκφράζεται ΕΛΕΥΘΕΡΑ και η έκφρασή του να δημοσιοποιείται σε πραγματικό χρόνο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι αλληλοκατηγορίες και οι μικρότητες είναι απο τα πιο αντιπροσωπευτικά στοιχεία του μικρού και μίζερου ελληνικού χωριού. Κάποιοι επιμένουν να βλέπουν αντί για τη blogoσφαιρα, το blogoχωριό. Πρόβλημά τους.
Αντίθετα οι δυνατότητες που παρέχει στην αρχή του 21ου αιώνα αυτή η νέα πραγματικότητα, αποτελούν ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα στοιχήματα στη διαδρομή μας προς το μέλλον.
Επαναστατικό μέσο το blogging; Είναι. Ο χρόνος θα αποδείξει αν είναι μικρή η μεγάλη επανάσταση.
Υ.Γ : Το βιβλίο σας αγαπητή τίγρη, bloggers : Ιστορίες του διαδικτύου", μου φάνηκε μια ευχάριστη ιδέα, κεφάτη και με έξυπνη αφορμή. Τώρα αν κάποιοι γκρινιάζουν (τι ήθελαν δηλαδή να γράφει το εξώφυλλο : "κάποιοι bloggers γράφουν κάποιες ιστορίες του διαδικτύου";), ας αφήσουν τη μιζέρια κι ας απαντήσουν γράφοντας το bloggers 2: Που ξέρεις, μπορεί να είναι καλύτερο!
Ως προς το βιβλίο, ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα. Αν είχες ένα email θα σου έγραφα, όπως και στην κοπτοραπτού για να διευκρινίσω κάποια πράγματα ως προς το τι ακριβώς εννοούσα με τη λέξη εκμετάλλευση.
Διότι bloggers σημαίνει κάποιους ανθρώπους που έχουν ως χόμπι τους το blogging. Και blogging σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι μπορούμε και επικοινωνούμε.:-)
Επισημαίνω πως η δική μου αναφορά στην μιζέρια κάποιων, δεν θα μπορούσε να αφορά τον Gerasimo ο οποίος είναι κατά τη γνώμη μου, απο τις πλέον δημιουργικές και ποιοτικές παρουσίες ΚΑΙ στο blogging.
Οποιοδήποτε σχόλιο ή παρέμβασή του έχει πάντα κάτι ενδιαφέρον να προσθέσει και να τροφοδοτήσει παραγωγικά τη σκέψη και τον διάλογο.
Αλέκο, σαφής όπως πάντα με το βλέμμα στο Όλον και όχι σε τμήμα του.
Το βιβλίο είναι μια αυθόρμητη συλλογική προσπάθεια που τύπωσε σε παραδοσιακό χαρτί, δημιουργίες που εδώ μεταφέρονται ηλεκτρονικά. Η συνέχεια με το Artbomber2,3,1013...θα υπάρξει μόνο εάν και άλλοι bloggers επιθυμήσουν να εκδοθούν ή να επανεκδοθούν. Έτσι απλά για χάρη του παλιού καλού Τα γραπτά μένουν.
"bloggers σημαίνει κάποιους ανθρώπους που έχουν ως χόμπι τους το blogging. Και blogging σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι μπορούμε και επικοινωνούμε.:-)". Πολύ σωστά.
Αυτή η επικοινωνία είναι και η μαγεία του σπορ. Το οποίο και χρόνο και έμπνευση θέλει.
Δημιούργησα email οπότε περιμένω με χαρά την κριτική σου. Ο Αλέκος δεν χαμπαριάζει από "μαύρες σακούλες. Την καλή κουβέντα καθώς γνωρίζω την λέει μόνο όταν το εννοεί.
Στην περίπτωσή σου , το αξίζεις. Καλημέρα και περιμένω.
-----------------------------------
Βασίλη, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου.
Έλα ντε μια καλή ερώτηση είναι αυτή. Μπορώ να απαντήσω σε ότι αφορά εμένα. Λοιπόν είμαι μια πολίτης με οικογένεια και ενδιαφέρουσα δουλειά (νομικός) που παρόλα αυτά, κάποια στιγμή, ένιωσε να την πνίγουν τα νομικά και οι λοιπές υποχρεώσεις και θέλησε, έτσι για ξέδωμα και επικοινωνία (γιατί όχι;), να αποτυπώσει τις σκέψεις της στο διαδίκτυο και να διαβάζει και τις σκέψεις των άλλων. Και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Στα διαλείμματα της δουλειάς μου, αντί να βλέπω καμιά χαζοεκπομπή να ξεδίνω, κάνω blogging. Γνώρισα και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Εσένα Σπιτόγατα μου, το Γεράσιμο, τον Αλ. Μάρκελλο, τον Άγγελο Σπύρου, τη Μάνια, τον Ωσηέ, τον Β. Αδαμόπουλο, τη Dora, τη Ρίτσα τη Μασούρα και άλλους πολλούς.... Αυτό είναι το blogging για μένα (πάρε δώσε εμπειριών, γνώσεων, χιούμορ κλπ)
Σωκράτη καλώς ήρθες. Μας χρειαζόταν ένας πεφωτισμένος φιλόσοφος στην παρέα.
------------------------------------
Μερόπη, πάντα με συγκινείς. Η αλήθεια είναι πως με αυτή την ασχολία ορισμένοι επικοινωνούμε βαθιά και ουσιαστικά. Ξεδιπλώνουμε την ψυχή μας. Την καρδιά. Το μυαλό μας.
Ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα, "προβληματιζόμαστε" και "προβληματίζουμε" όπως πολύ σωστά εσύ λες.
Καλή μου σπιτόγατα, για μένα είναι οι φωνές των αφανών που έγιναν πλέον πράξη. Γιατί αυτοί που αρθρώνουν δημόσιο λόγο είχαν πάντα ένα βήμα. Εμείς, όμως, όλοι οι υπόλοιποι, με τις δουλειές και τα προβλήματά μας δεν είχαμε πολλούς τρόπους δημόσιας έκφρασης. Μερικές φορές είναι κείμενα κλειδαρότρυπας, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μέσα από το μεμονωμένο πρόβλημα ή την ιστορία του καθενός ένιβωσα λιγότερο μόνη, κάνοντας αναγωγή και στη δική μου περίπτωση. Προσωπικά μιλώντας, για μένα ξεκίνησε σαν τρόπος να δώσω ένα κομμάτι της σκέψης μου. Σίγουρα δεν δηλώνω λογοτέχνης, βαριά και μεγάλη κουβέντα, αλλά ένας άνθρωπος που αφηγείται ιστορίες με το δικό του τρόπο, άλλοτε αλληγορικά, άλλοτε ξοδιάζοντας αυτό που κακοφορμίζει μέσα μου, πάντα με σεβασμό στους ανθρώπους που πιθανόν θα με διαβάσουν και με ειλικρίνεια. Οι κακές πλευρές του μπλόγκινγκ είναι και της ίδιας της κοινωνίας μας. Και φυσικά, το νέο μέσο θα περάσει τις παιδικές του ασθένειες, όπως και όλοι μας.
΄Ελα μου ντες;...... ;-))) Απαντώ με το χαϊκού που στο ξεκίνημά μου έγραψα στον τ.ν. καραμήτσο και ο ίδιος μου υπενθύμισε πρόσφατα στα blogo-γενέθλιά μου
Δεν είμαι blogger! Σε λουλουδένιους αγρούς κρίνα μαζεύω...
Αν μου έλεγαν πως θα μπορούσα έτσι άμεσα να επικοινωνώ ας πούμε με συγγραφείς ή ποιητές που διάβαζα δεν θα πίστευα λέξη πριν κάτι χρόνια... πόσο μαγικά όμορφο είναι αυτό!
Χαίρομαι που υπάρχει το διαδίκτυο γιατί μου δίνει την δυνατότητα να γνωρίσω ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνώριζα ούτε την ύπαρξή τους...
Καλησπέρα Σπιτόγατα μου, να μαι και μένα την Τρελλή Μετριότητα από τα μέρη σου. Τι είναι blogging για μένα;;; Μια απόδραση από την καθημερινότητα (όχι από την πραγματικότητα). Γράφω εκεί διάφορες χαζομάρες, διαβάζω και τις χαζομάρες των άλλων. χαχαχα! Για να είμαι δίκαιη των άλλων δεν είναι πάντα χαζομάρες υπάρχουν και ενδιαφέρουσες σκέψεις και απόψεις στο διαδίκτυο. Νιώθω με αυτόν τον τρόπο ενεργό μέρος της κοινωνίας. Γνώρισα και εγώ bloggers αξιόλογους. Αχ βλέπω η Μeropi έχει και μένα ως ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνώρισε στο ίντερνετ (εκτός αν εννοεί άλλη Μάνια). Ευχαριστώ Meropi, έπιασε τόπο η επιταγή που λέει και ο Γεράσιμος. χαχαχα!....
"Δεν είμαι blogger! Σε λουλουδένιους αγρούς κρίνα μαζεύω...
(όπου αγρός=φιλικό blog όπου κρίνα=αξίες)"
Αχ Μανούλα... εσύ με τα κρίνα σου και όλοι με τις αξίες μας. Νοιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω συγγνώμη εάν καμιά φορά μεταμορφώνομαι σε αγριόγατα και προκαλώ ορισμένες αξίες σου.
Blogger μεταξύ άλλων σημαίνει πολυφωνία και όλες οι φωνές βρίσκουν τρόπο να εκφραστούν.
η περίπτωση του Νίκου Δήμου είναι χαρακτηριστική. Άμεση επικοινωνία με έναν φιλοσοφημένο συγγραφέα, σε συνδυασμό με ένα συνονθύλευμα ιδεών που ειδάλλως δεν θα διάβαζες ποτέ.
Το Don cat μου λείπει. Άρχισα το blogging για να συμμετάσχω στην κατάθεση ιδεών του και έκτοτε ανακάλυψα έναν εθιστικό κόσμο.
Παλιά, πολλά γράμματα έμεναν στο συρτάρι, δεν έφταναν ποτέ στον παραλήπτη. Τώρα όλοι αφήνουμε την σκέψη μας και φεύγουμε. Το ίχνος της ψυχής μας βρίσκει τον παραλήπτη του, κι ας είναι άγνωστός.
Βρε Γεράσιμε...δεν μας έχεις πει ότι οι συγγραφείς γυρνάνε με επιταγές και μοιράζουν bloggologa!!!
-----------------------------------
Μανία, καλά τα πας. Είσαι σαν το ξωτικό που πετάει από άνθος σε άνθος προσκαλώντας το σύμπαν στο δικό σου πάρτυ. Το blogging σε αφήνει να φανταστείς ότι θέλεις ή να αφήσεις να σε δουν όπως επιθυμείς.
Νομίζω ότι είναι το πιο ελεύθερο μέσο επικοινωνίας, και ο κάθε χρήστης βλέπει με τα δικά του μάτια και ανάλογα με τις ανάγκες , τις προτεραιότητες του και..τον χαρακτήρα του. Μόνο που εδώ υπάρχει μιά άλλη ..θέση-αθέατη, με όλα τα συν και πλην. Όλα όσα είπώθηκαν, σωστά είναι και πιθανόν, ακόμη. 1.μέσο εκτόνωσης και ενέργειας στη σύγρονη εποχής μας (με τα καλά και τα κακά του). 2. βλέπεις, φάτσα -κάρτα, τα μούτρα σου στην οθόνη. Επειδή είμαστε ανώνυμοι, πολλές φορές, είναι καλύτερο, γιατί μην έχοντας τα "παρασημά μας" και τον καθημερινό μας μανδύα, ανακαλύπτουμε οτι ο "βασιλιάς" είναι γυμνός! Δηλαδή το καμουφλαρισμένο μας "εγω' "Επαναπροσδιορίζουμε και γνωρίζουμε τον εαυτό μας, εκτιθέμενοι δημοσίως, το σπουδαιότερο για μένα, είδα με άλλα μάτια το "είναι μου" 3.Παίζουν όλα, αλλά με διαφορετικά ποσοστά για τον κάθε άνθρωπο και τον χαρακτήρα του
Επειδή, τελικά το διαδίκτυο είναι ένα " τμήμα" και κομμάτι της ζωής μας , πλέον, νομίζω ούτε να το υπερεκτιμάμε ούτε να υποτιμάμε, πρέπει. Το πόσο καθένας το "εντάσσει" στην καθημερινότητα του και πόσο το αξιολογεί είναι του κάθε μπλόγκερ, ανάγκη και δικαίωμα. Ο χαρακτήρας, όμως, και η συνειδητότητα του ανθρώπου- χρήστη , είναι τα καθοριστικά στοιχεία που παίζουν σε άλλο χώρο με άλλο τρόπο επικοινωνίας (μην ξεχνάμε, δεν υπάρχει η χροιά της φωνής , η οπτική επαφή , η αμεσότητα. Άλλα έχουν τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, η "γνώση", η δυνατότητα, διαισθητικά πιό πολύ, της επικοινωνίας..και ο τρόπος καταγραφής των απόψεων - σχολίων..που είναι και αυτό νέο στοιχείο και καθοριστικό.
Πάντα είμαστε αυτό που είμαστε, αλλά πλέον... είμαστε ΚΑΙ Bloggers με ότι και αν αυτό συνεπάγεται. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τον εαυτό του, αυτό που είσαι και θα βγεί και θα φανεί, άλλοτε φόρα παρτίδα και άλλοτε κεκαλυμένα.
Αγαπητέ Σπίθα έγραψες : "είδα με άλλα μάτια το "είναι μου"...
Ίσως γιατί φτιάχνοντας ο καθένας το blog του ψάχνει μέσα στο είναι του και επιλέγει ποιά συστατικά του θα προβάλλει και ποιά θα επιλέξει να μην αποκαλύψει.
Ποιές πτυχές θα εκθέσει.
Είπες:"δεν υπάρχει η χροιά της φωνής , η οπτική επαφή , η αμεσότητα. Άλλα έχουν τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, η "γνώση", η δυνατότητα, διαισθητικά πιό πολύ, της επικοινωνίας..."
Διαβάζοντας bloggers μπορεί να μην επηρεάζεσαι από την φωνή ή την εικόνα τους, αλλά η αμμεσότητα της έκφρασης νομίζω πως που ανοίγει ένα παράθυρο στην ψυχή τους. Άλλες φορές η θέα είναι ωραία και άλλες όχι. Δεν σου έχει τύχει να πεις αυτή είναι βλαμμένο ή αυτός είναι μαλάκας? Ή σε άλλες περιπτώσεις να κολλήσεις και να πεις "ζηλεύω" με την καλή έννοια τον τρόπο που κάποιος άλλος εκφράζεται.
Το θέμα είναι πως υπάρχουν τόσες διαφορετικές επιλογές, όσοι είναι και οι χαρακτήρες των ανθρώπων.
"Αγαπητέ Σπίθα έγραψες : "είδα με άλλα μάτια το "είναι μου"...
Ίσως γιατί φτιάχνοντας ο καθένας το blog του ψάχνει μέσα στο είναι του και επιλέγει ποιά συστατικά του θα προβάλλει και ποιά θα επιλέξει να μην αποκαλύψει.
Ποιές πτυχές θα εκθέσει." ..................... Ναί αυτό γίνεται, συνειδητά (έστω υποσυνείδητα) αλλά ήθελα να τονίσω πιο πολύ ότι ισχύει και το αντίθετο. Άλλα πίστευα, αλλιώς εκφράζομουν και άλλα ανακάλυψα. Πίστευα ότι ήξερα 10 πράγματα και ανακάλυψα..οτι υπάρχουν 100 ή ότι πολλοί σκέπτονται τα ίδια, άλλοι λένε τα ίδια, αλλά καλύτερα, απο μένα.. Νόμιζα ότι έγραφα "κάπως" και είδα ότι γράφω διαφορετικά.Όταν χρειάστηκε να υποστηρίξω κάτι ή να δικαιολογήσω την αποψή μου, ανγκάστηκα να "ανακαλύψω νέους τρόπους έκφρασης και γραφής.. Είδα ένα "άλλο πρόσωπο" ...αυτό που λέμε τα "μούτρα μου στον καθρέπτη", αλλά τώρα τα βλέπουν και άλλοι μαζί μου. Είναι διαφορετικό. Εγώ νιώθω, ότι "κέρδισα", κάτι. Ανεξάρτητα πώς με κρίνουν ή όσο και να θέλουμε να κρυφτούμε, κάπου θα "φανεί", κάτι θα φανερωθεί..και αυτό το θεωρώ κέρδος.Γνωρίζω καλύτερα ή και άλλες πλευρές του εαυτού μου. Καλές και κακές. Έχω πάντως "διδαχθεί". πολλά, σε σύντομο χρονικό διάστημα..Την όποια, σχετική εμπειρία είχα στην ζωή μου, μέχρι τώρα, την μετρώ τώρα και με νέες παραμέτρους. Βρήκα και άλλο ένα αδιάβατο μονοπάτι να γνωρίσω απόψεις , ανθρώπους, συμπεριφορές και την αντίδραση των συναισθημάτων μου, λίγο ή πολύ και πότε. Λίγα είναι αυτά; Δεν διαφωνώ μαζί σου, ότι προσπαθούμε να επιλέξουμε τι θα "φανούμε" Αλλά επισημαίνω ότι και αν είχα επιλέξει να "κρύψω".ή να φανερώσω, κάποια... Αυτά άλλιώς βγήκαν και άλλα μου έδειξαν. (με τα μέτρα μου, τα στραβά η τα σωστά)
Καθόλου λίγα δεν είναι. Θέτεις πολλά θέματα. θέμα της αυτογνωσίας ή αυτοπραγμάτωσης. Γράφοντας έτσι χωρίς λόγο, γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Δεύτερον διαβάζοντας γνωρίζουμε και άλλους.
Τρίτον κάνουμε ασυναίσθητα ή μη σύγκριση τρόπων έκφρασης και απόψεων. Μαθαίνουμε από τα ενδιαφέροντα των άλλων. Μαγευόμαστε ώρες-ώρες από τον πλούτο των συναισθημάτων τους.
Ζυγίζουμε τις δυνατότητές μας.
"Πίστευα ότι ήξερα 10 πράγματα και ανακάλυψα..οτι υπάρχουν 100 ή ότι πολλοί σκέπτονται τα ίδια, άλλοι λένε τα ίδια, αλλά καλύτερα, απο μένα..."
Αυτό που το πας πάλι; Πόσο δίκιο έχεις.
Τελικά η όλη ιστορία μοιάζει με ένα ανοιχτό ηλεκτρονικό πανεπιστήμιο επικοινωνίας και ιδεών. Ωραίο δεν είναι;
Σίγουρα ωραίο... και όχι μόνο. Νεο-ποιείν... ψυχ-αγωγία... Μια χαρά..γιατί όχι. -) Σε χαιρετώ και ελπίζω να είχα μιά μικρή συμβολή, στο θέμα σου.. Με την εκτιμησή μου.
33 comments:
Δεν είναι ρητορική η ερώτηση.
Ψάχνει απαντήσεις.
καλημέρα σπιτόγατα.
καιρό έχω να περάσω.
ξεκίνησα το blogging δίχως πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς έκανα ή γινόμουνα!
έψαξα την απάντηση στην ερώτησή σου κι εγώ.
πού κατέληξα;
σε μια μεγάλη ασάφεια!
μάλλον μέσω του blogging μπόρεσα να πω πράγματα για εμένα που δεν μπορούσα να πω σε ανθρώπους που με γνώριζαν εκτός δικτύου.
μπόρεσα να δημοσιοποιήσω ιστορίες μου, ιστορίες που ντρεπόμουν να γράψω διαφορετικά και έτσι να βγάλω ένα ψευτοκαλιτεχνικό ψώνιο!
μπόρεσα να μάθω πράγματα που πάντοτε με ενδιέφεραν, μουσικά, λογοτεχνικά, πολιτικά, κοινωνικά.
κοινώς; τα μπλογκς είναι για εμένα μία μεγάλη βιβλιοθήκη και ένας όμορφος λογοτεχνικός καφενές.
κρίμα που δεν έχω πλέον τον χρόνο που θα ήθελα να αφιερώνω, είτε στα δικά μου μπλογκς είτε στα δικά σας.
Τα BLOGS αποτελούν ένα φρέσκο τρόπο (μέσο) επικοινωνίας και πληροφόρησης.
Κανείς δεν είναι blogger όλοι είμαστε πολίτες που κάποια άλλη δουλειά κάνουμε.
Η blogόσφαιρα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που της "έδωσε ζωή" : Καλούς, κακούς, άξιους, ανάξιους, αγαθούς, πονηρούς, κλπ, κλπ.
Πάνω από' όλα όμως είναι ο τόπος (γιατί τόπος είναι, έστω και ψηφιακός) στον οποίο, επιτέλους, καθένας μπορεί να εκφράζεται ΕΛΕΥΘΕΡΑ και η έκφρασή του να δημοσιοποιείται σε πραγματικό χρόνο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι αλληλοκατηγορίες και οι μικρότητες είναι απο τα πιο αντιπροσωπευτικά στοιχεία του μικρού και μίζερου ελληνικού χωριού. Κάποιοι επιμένουν να βλέπουν αντί για τη blogoσφαιρα, το blogoχωριό. Πρόβλημά τους.
Αντίθετα οι δυνατότητες που παρέχει στην αρχή του 21ου αιώνα αυτή η νέα πραγματικότητα, αποτελούν ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα στοιχήματα στη διαδρομή μας προς το μέλλον.
Επαναστατικό μέσο το blogging;
Είναι.
Ο χρόνος θα αποδείξει αν είναι μικρή η μεγάλη επανάσταση.
Υ.Γ : Το βιβλίο σας αγαπητή τίγρη, bloggers : Ιστορίες του διαδικτύου", μου φάνηκε μια ευχάριστη ιδέα, κεφάτη και με έξυπνη αφορμή. Τώρα αν κάποιοι γκρινιάζουν (τι ήθελαν δηλαδή να γράφει το εξώφυλλο : "κάποιοι bloggers γράφουν κάποιες ιστορίες του διαδικτύου";), ας αφήσουν τη μιζέρια κι ας απαντήσουν γράφοντας το bloggers 2: Που ξέρεις, μπορεί να είναι καλύτερο!
Ως προς το βιβλίο, ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα. Αν είχες ένα email θα σου έγραφα, όπως και στην κοπτοραπτού για να διευκρινίσω κάποια πράγματα ως προς το τι ακριβώς εννοούσα με τη λέξη εκμετάλλευση.
Διότι bloggers σημαίνει κάποιους ανθρώπους που έχουν ως χόμπι τους το blogging. Και blogging σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι μπορούμε και επικοινωνούμε.:-)
Τι να σου πω ...το κέφι μας κάνουμε όλοι
Επισημαίνω πως η δική μου αναφορά στην μιζέρια κάποιων, δεν θα μπορούσε να αφορά τον Gerasimo ο οποίος είναι κατά τη γνώμη μου, απο τις πλέον δημιουργικές και ποιοτικές παρουσίες ΚΑΙ στο blogging.
Οποιοδήποτε σχόλιο ή παρέμβασή του έχει πάντα κάτι ενδιαφέρον να προσθέσει και να τροφοδοτήσει παραγωγικά τη σκέψη και τον διάλογο.
Χεχε... Aλέκο η επιταγούλα που λέγαμε σου ήρθε; :-)
Κωνσταντίνε καλημέρα και σε σένα.
Πολύ ωραία εκφρασμένη άποψη. Το "λογοτεχνικός καφενές" μου άρεσε ιδιαίτερα.
blogging είναι ένας τρόπος προσωπικής έκφρασης και bloggers όλοι όσοι τον αξιοποιούν.
Μακάρι να τα λέμε συχνότερα.
Αλέκο, σαφής όπως πάντα με το βλέμμα στο Όλον και όχι σε τμήμα του.
Το βιβλίο είναι μια αυθόρμητη συλλογική προσπάθεια που τύπωσε σε παραδοσιακό χαρτί, δημιουργίες που εδώ μεταφέρονται ηλεκτρονικά.
Η συνέχεια με το Artbomber2,3,1013...θα υπάρξει μόνο εάν και άλλοι bloggers επιθυμήσουν να εκδοθούν ή να επανεκδοθούν. Έτσι απλά για χάρη του παλιού καλού Τα γραπτά μένουν.
Σου στέλνω την αγάπη μου
Καλέ μου Γεράσιμε,
"bloggers σημαίνει κάποιους ανθρώπους που έχουν ως χόμπι τους το blogging. Και blogging σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι μπορούμε και επικοινωνούμε.:-)". Πολύ σωστά.
Αυτή η επικοινωνία είναι και η μαγεία του σπορ. Το οποίο και χρόνο και έμπνευση θέλει.
Δημιούργησα email οπότε περιμένω με χαρά την κριτική σου. Ο Αλέκος δεν χαμπαριάζει από "μαύρες σακούλες. Την καλή κουβέντα καθώς γνωρίζω την λέει μόνο όταν το εννοεί.
Στην περίπτωσή σου , το αξίζεις.
Καλημέρα και περιμένω.
-----------------------------------
Βασίλη, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου.
Xούμορ κάνουμε (έκανα)... με όλο το θάρρος.
Bloggers είναι εκείνοι που γράφουν μυστικά προσωπικά ημερολόγια τα οποία εμπιστεύονται στο πνεύμα και την καλή θέληση αγνώστων.
Έλα ντε μια καλή ερώτηση είναι αυτή.
Μπορώ να απαντήσω σε ότι αφορά εμένα. Λοιπόν είμαι μια πολίτης με οικογένεια και ενδιαφέρουσα δουλειά (νομικός) που παρόλα αυτά, κάποια στιγμή, ένιωσε να την πνίγουν τα νομικά και οι λοιπές υποχρεώσεις και θέλησε, έτσι για ξέδωμα και επικοινωνία (γιατί όχι;), να αποτυπώσει τις σκέψεις της στο διαδίκτυο και να διαβάζει και τις σκέψεις των άλλων. Και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Στα διαλείμματα της δουλειάς μου, αντί να βλέπω καμιά χαζοεκπομπή να ξεδίνω, κάνω blogging. Γνώρισα και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Εσένα Σπιτόγατα μου, το Γεράσιμο, τον Αλ. Μάρκελλο, τον Άγγελο Σπύρου, τη Μάνια, τον Ωσηέ, τον Β. Αδαμόπουλο, τη Dora, τη Ρίτσα τη Μασούρα και άλλους πολλούς....
Αυτό είναι το blogging για μένα (πάρε δώσε εμπειριών, γνώσεων, χιούμορ κλπ)
Σωκράτη καλώς ήρθες. Μας χρειαζόταν ένας πεφωτισμένος φιλόσοφος στην παρέα.
------------------------------------
Μερόπη, πάντα με συγκινείς.
Η αλήθεια είναι πως με αυτή την ασχολία ορισμένοι επικοινωνούμε βαθιά και ουσιαστικά. Ξεδιπλώνουμε την ψυχή μας. Την καρδιά. Το μυαλό μας.
Ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα, "προβληματιζόμαστε" και "προβληματίζουμε" όπως πολύ σωστά εσύ λες.
Σε φιλώ
Καλή μου σπιτόγατα, για μένα είναι οι φωνές των αφανών που έγιναν πλέον πράξη. Γιατί αυτοί που αρθρώνουν δημόσιο λόγο είχαν πάντα ένα βήμα. Εμείς, όμως, όλοι οι υπόλοιποι, με τις δουλειές και τα προβλήματά μας δεν είχαμε πολλούς τρόπους δημόσιας έκφρασης.
Μερικές φορές είναι κείμενα κλειδαρότρυπας, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μέσα από το μεμονωμένο πρόβλημα ή την ιστορία του καθενός ένιβωσα λιγότερο μόνη, κάνοντας αναγωγή και στη δική μου περίπτωση. Προσωπικά μιλώντας, για μένα ξεκίνησε σαν τρόπος να δώσω ένα κομμάτι της σκέψης μου. Σίγουρα δεν δηλώνω λογοτέχνης, βαριά και μεγάλη κουβέντα, αλλά ένας άνθρωπος που αφηγείται ιστορίες με το δικό του τρόπο, άλλοτε αλληγορικά, άλλοτε ξοδιάζοντας αυτό που κακοφορμίζει μέσα μου, πάντα με σεβασμό στους ανθρώπους που πιθανόν θα με διαβάσουν και με ειλικρίνεια. Οι κακές πλευρές του μπλόγκινγκ είναι και της ίδιας της κοινωνίας μας. Και φυσικά, το νέο μέσο θα περάσει τις παιδικές του ασθένειες, όπως και όλοι μας.
Εσύ Ντόρα μου μπορεί από σεμνότητα να μην δηλώνεις λογοτέχνης, αλλά την τέχνη του λόγου την κατέχεις όσο ελάχιστοι λογοτέχνες.
Ένας από τους λόγους που λατρεύω το blogging είναι το ότι μπορώ να διαβάζω ανθρώπους σαν και εσένα.
Σου στέλνω την αγάπη μου
΄Ελα μου ντες;......
;-)))
Απαντώ με το χαϊκού που στο ξεκίνημά μου έγραψα στον τ.ν. καραμήτσο και ο ίδιος μου υπενθύμισε πρόσφατα στα blogo-γενέθλιά μου
Δεν είμαι blogger!
Σε λουλουδένιους αγρούς
κρίνα μαζεύω...
(όπου αγρός=φιλικό blog
όπου κρίνα=αξίες)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Βloggers: άνθρωποι που αναζητούν την επικοινωνία.
Που τους αρέσει να απλώνουν κομμάτια τους.
Που αγαπούν την γραφή.
Αν μου έλεγαν πως θα μπορούσα έτσι άμεσα να επικοινωνώ ας πούμε με συγγραφείς ή ποιητές που διάβαζα δεν θα πίστευα λέξη πριν κάτι χρόνια... πόσο μαγικά όμορφο είναι αυτό!
Χαίρομαι που υπάρχει το διαδίκτυο γιατί μου δίνει την δυνατότητα να γνωρίσω ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνώριζα ούτε την ύπαρξή τους...
Φιλιά
Καλησπέρα Σπιτόγατα μου,
να μαι και μένα την Τρελλή Μετριότητα από τα μέρη σου.
Τι είναι blogging για μένα;;; Μια απόδραση από την καθημερινότητα (όχι από την πραγματικότητα). Γράφω εκεί διάφορες χαζομάρες, διαβάζω και τις χαζομάρες των άλλων. χαχαχα! Για να είμαι δίκαιη των άλλων δεν είναι πάντα χαζομάρες υπάρχουν και ενδιαφέρουσες σκέψεις και απόψεις στο διαδίκτυο. Νιώθω με αυτόν τον τρόπο ενεργό μέρος της κοινωνίας.
Γνώρισα και εγώ bloggers αξιόλογους. Αχ βλέπω η Μeropi έχει και μένα ως ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνώρισε στο ίντερνετ (εκτός αν εννοεί άλλη Μάνια). Ευχαριστώ Meropi, έπιασε τόπο η επιταγή που λέει και ο Γεράσιμος. χαχαχα!....
"Δεν είμαι blogger!
Σε λουλουδένιους αγρούς
κρίνα μαζεύω...
(όπου αγρός=φιλικό blog
όπου κρίνα=αξίες)"
Αχ Μανούλα...
εσύ με τα κρίνα σου και όλοι με τις αξίες μας. Νοιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω συγγνώμη εάν καμιά φορά μεταμορφώνομαι σε αγριόγατα και προκαλώ ορισμένες αξίες σου.
Blogger μεταξύ άλλων σημαίνει πολυφωνία και όλες οι φωνές βρίσκουν τρόπο να εκφραστούν.
Ανταποδίδω με Γατίσιες αγκαλιές
...gerasime, πήγα τράπεζα και ήταν "ακάλυπτη"
:)
-----------------------------------
meropi thanks, αμοιβαίο γάρ.
-----------------------------------
Αλεξάνδρα,
η περίπτωση του Νίκου Δήμου είναι χαρακτηριστική. Άμεση επικοινωνία με έναν φιλοσοφημένο συγγραφέα, σε συνδυασμό με ένα συνονθύλευμα ιδεών που ειδάλλως δεν θα διάβαζες ποτέ.
Το Don cat μου λείπει. Άρχισα το blogging για να συμμετάσχω στην κατάθεση ιδεών του και έκτοτε ανακάλυψα έναν εθιστικό κόσμο.
Παλιά, πολλά γράμματα έμεναν στο συρτάρι, δεν έφταναν ποτέ στον παραλήπτη. Τώρα όλοι αφήνουμε την σκέψη μας και φεύγουμε. Το ίχνος της ψυχής μας βρίσκει τον παραλήπτη του, κι ας είναι άγνωστός.
Βρε Γεράσιμε...δεν μας έχεις πει ότι οι συγγραφείς γυρνάνε με επιταγές και μοιράζουν bloggologa!!!
-----------------------------------
Μανία, καλά τα πας. Είσαι σαν το ξωτικό που πετάει από άνθος σε άνθος προσκαλώντας το σύμπαν στο δικό σου πάρτυ.
Το blogging σε αφήνει να φανταστείς ότι θέλεις ή να αφήσεις να σε δουν όπως επιθυμείς.
spitogata μόνο αυτό δεν έχουν κάνει ακόμα σ' αυτή τη χώρα..
Για μένα ότι απλά έχουμε BLOG τίποτα παραπάνω δεν σημαίνει για μένα προσωπικά το bloggers ΔΙΟΤΙ Απλα ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ..
Καλημέρες:):):)!!!!
Νομίζω ότι είναι το πιο ελεύθερο μέσο επικοινωνίας, και ο κάθε χρήστης βλέπει με τα δικά του μάτια και ανάλογα με τις ανάγκες , τις προτεραιότητες του και..τον χαρακτήρα του. Μόνο που εδώ υπάρχει μιά άλλη ..θέση-αθέατη, με όλα τα συν και πλην.
Όλα όσα είπώθηκαν, σωστά είναι και πιθανόν, ακόμη.
1.μέσο εκτόνωσης και ενέργειας στη σύγρονη εποχής μας (με τα καλά και τα κακά του).
2. βλέπεις, φάτσα -κάρτα, τα μούτρα σου στην οθόνη. Επειδή είμαστε ανώνυμοι, πολλές φορές, είναι καλύτερο, γιατί μην έχοντας τα "παρασημά μας" και τον καθημερινό μας μανδύα, ανακαλύπτουμε οτι ο "βασιλιάς" είναι γυμνός! Δηλαδή το καμουφλαρισμένο μας "εγω'
"Επαναπροσδιορίζουμε και γνωρίζουμε τον εαυτό μας, εκτιθέμενοι δημοσίως, το σπουδαιότερο για μένα, είδα με άλλα μάτια το "είναι μου"
3.Παίζουν όλα, αλλά με διαφορετικά ποσοστά για τον κάθε άνθρωπο και τον χαρακτήρα του
Επειδή, τελικά το διαδίκτυο είναι ένα " τμήμα" και κομμάτι της ζωής μας , πλέον, νομίζω ούτε να το υπερεκτιμάμε ούτε να υποτιμάμε, πρέπει. Το πόσο καθένας το "εντάσσει" στην καθημερινότητα του και πόσο το αξιολογεί είναι του κάθε μπλόγκερ, ανάγκη και δικαίωμα.
Ο χαρακτήρας, όμως, και η συνειδητότητα του ανθρώπου- χρήστη , είναι τα καθοριστικά στοιχεία που παίζουν σε άλλο χώρο με άλλο τρόπο επικοινωνίας (μην ξεχνάμε, δεν υπάρχει η χροιά της φωνής , η οπτική επαφή , η αμεσότητα. Άλλα έχουν τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, η "γνώση", η δυνατότητα, διαισθητικά πιό πολύ, της επικοινωνίας..και ο τρόπος καταγραφής των απόψεων - σχολίων..που είναι και αυτό νέο στοιχείο και καθοριστικό.
LOCKHEART
Πάντα είμαστε αυτό που είμαστε, αλλά πλέον... είμαστε ΚΑΙ Bloggers με ότι και αν αυτό συνεπάγεται.
Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τον εαυτό του, αυτό που είσαι και θα βγεί και θα φανεί, άλλοτε φόρα παρτίδα και άλλοτε κεκαλυμένα.
Αγαπητέ Σπίθα έγραψες : "είδα με άλλα μάτια το "είναι μου"...
Ίσως γιατί φτιάχνοντας ο καθένας το blog του ψάχνει μέσα στο είναι του και επιλέγει ποιά συστατικά του θα προβάλλει και ποιά θα επιλέξει να μην αποκαλύψει.
Ποιές πτυχές θα εκθέσει.
Είπες:"δεν υπάρχει η χροιά της φωνής , η οπτική επαφή , η αμεσότητα. Άλλα έχουν τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, η "γνώση", η δυνατότητα, διαισθητικά πιό πολύ, της επικοινωνίας..."
Διαβάζοντας bloggers μπορεί να μην επηρεάζεσαι από την φωνή ή την εικόνα τους, αλλά η αμμεσότητα της έκφρασης νομίζω πως που ανοίγει ένα παράθυρο στην ψυχή τους. Άλλες φορές η θέα είναι ωραία και άλλες όχι. Δεν σου έχει τύχει να πεις αυτή είναι βλαμμένο ή αυτός είναι μαλάκας?
Ή σε άλλες περιπτώσεις να κολλήσεις και να πεις "ζηλεύω" με την καλή έννοια τον τρόπο που κάποιος άλλος εκφράζεται.
Το θέμα είναι πως υπάρχουν τόσες διαφορετικές επιλογές, όσοι είναι και οι χαρακτήρες των ανθρώπων.
Φιλιά
Αγαπητή μου spitogata, είπες;
"Αγαπητέ Σπίθα έγραψες : "είδα με άλλα μάτια το "είναι μου"...
Ίσως γιατί φτιάχνοντας ο καθένας το blog του ψάχνει μέσα στο είναι του και επιλέγει ποιά συστατικά του θα προβάλλει και ποιά θα επιλέξει να μην αποκαλύψει.
Ποιές πτυχές θα εκθέσει."
.....................
Ναί αυτό γίνεται, συνειδητά (έστω υποσυνείδητα) αλλά ήθελα να τονίσω πιο πολύ ότι ισχύει και το αντίθετο.
Άλλα πίστευα, αλλιώς εκφράζομουν και άλλα ανακάλυψα.
Πίστευα ότι ήξερα 10 πράγματα και ανακάλυψα..οτι υπάρχουν 100 ή ότι πολλοί σκέπτονται τα ίδια, άλλοι λένε τα ίδια, αλλά καλύτερα, απο μένα..
Νόμιζα ότι έγραφα "κάπως" και είδα ότι γράφω διαφορετικά.Όταν χρειάστηκε να υποστηρίξω κάτι ή να δικαιολογήσω την αποψή μου, ανγκάστηκα να "ανακαλύψω νέους τρόπους έκφρασης και γραφής..
Είδα ένα "άλλο πρόσωπο" ...αυτό που λέμε τα "μούτρα μου στον καθρέπτη", αλλά τώρα
τα βλέπουν και άλλοι μαζί μου. Είναι διαφορετικό.
Εγώ νιώθω, ότι "κέρδισα", κάτι. Ανεξάρτητα πώς με κρίνουν ή όσο και να θέλουμε να κρυφτούμε, κάπου θα "φανεί", κάτι θα φανερωθεί..και αυτό το θεωρώ κέρδος.Γνωρίζω καλύτερα ή και άλλες πλευρές του εαυτού μου. Καλές και κακές.
Έχω πάντως "διδαχθεί". πολλά, σε σύντομο χρονικό διάστημα..Την όποια, σχετική εμπειρία είχα στην ζωή μου, μέχρι τώρα, την μετρώ τώρα και με νέες παραμέτρους.
Βρήκα και άλλο ένα αδιάβατο μονοπάτι να γνωρίσω απόψεις , ανθρώπους, συμπεριφορές και την αντίδραση των συναισθημάτων μου, λίγο ή πολύ και πότε.
Λίγα είναι αυτά;
Δεν διαφωνώ μαζί σου, ότι προσπαθούμε να επιλέξουμε τι θα "φανούμε"
Αλλά επισημαίνω ότι και αν είχα επιλέξει να "κρύψω".ή να φανερώσω, κάποια...
Αυτά άλλιώς βγήκαν και άλλα μου έδειξαν.
(με τα μέτρα μου, τα στραβά η τα σωστά)
Καθόλου λίγα δεν είναι. Θέτεις πολλά θέματα.
θέμα της αυτογνωσίας ή αυτοπραγμάτωσης. Γράφοντας έτσι χωρίς λόγο, γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Δεύτερον διαβάζοντας γνωρίζουμε και άλλους.
Τρίτον κάνουμε ασυναίσθητα ή μη σύγκριση τρόπων έκφρασης και απόψεων. Μαθαίνουμε από τα ενδιαφέροντα των άλλων. Μαγευόμαστε ώρες-ώρες από τον πλούτο των συναισθημάτων τους.
Ζυγίζουμε τις δυνατότητές μας.
"Πίστευα ότι ήξερα 10 πράγματα και ανακάλυψα..οτι υπάρχουν 100 ή ότι πολλοί σκέπτονται τα ίδια, άλλοι λένε τα ίδια, αλλά καλύτερα, απο μένα..."
Αυτό που το πας πάλι; Πόσο δίκιο έχεις.
Τελικά η όλη ιστορία μοιάζει με ένα ανοιχτό ηλεκτρονικό πανεπιστήμιο επικοινωνίας και ιδεών.
Ωραίο δεν είναι;
Σίγουρα ωραίο... και όχι μόνο.
Νεο-ποιείν...
ψυχ-αγωγία...
Μια χαρά..γιατί όχι.
-)
Σε χαιρετώ και ελπίζω να είχα μιά μικρή συμβολή, στο θέμα σου..
Με την εκτιμησή μου.
Σημαίνει...
Απόφαση
Σύγκρουση
Πνοή
Κατεύθυνση
Ένταση
Φιλοδοξία
Διερεύνηση
Δημιουργία
Ταυτότητα
Λειτουργία
Πραγματικότητα
Έμπνευση
Το εγώ σου
Την καλημέρα μου
Post a Comment