Tuesday 29 May 2007

ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;

554 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Η Κωνσταντινούπολη σήμερα εξακολουθεί να είναι το σταυροδρόμι μεταξύ ανατολής και δύσης, μόνο που εδώ και πέντε αιώνες είναι Τουρκική. Σαν σήμερα στις 29 Μαίου 1453, η Πόλις αλώθηκε. Το σύμβολο του Βυζαντίου σκλαβώθηκε.
Οι φωτογραφικές λήψεις έγιναν πέρσι το καλοκαίρι, στην Πόλη, στην... Istabul. Ο Δικέφαλος αετός δεσπόζει ακόμα, μόνο στο Φανάρι, μέσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και εκεί, σαν να προβάλλει μέσα από κάποιο μυστικό. Που πρέπει να παραμείνει κρυφό. Λίγα μέτρα παραπέρα, η μεγάλη του Γένους σχολή. Κλειστή. Σφραγισμένη. Καταδικασμένη στην λήθη. Στα γύρω σπίτια, εγκατεστημένοι από τα βάθη της Τουρκιάς, άνθρωποι που κληρονόμησαν τα σπίτια, που κάποτε άνηκαν σε εμάς. Μέσα στην Αγιά Σοφία. Η Παναγία λάμπει. Λουσμένη από φυσικό, χρυσό, αλλά και πηγαίο φως! Στην κορυφή του τρούλου δεσπόζει. Η ιστορία αυτού του ναού, δεν μπορεί παρά να σε κάνει να ανατριχιάσεις. Σιγοψιθυρίζω την Υπερμάχω. Κάνω τον σταυρό μου. Απαγορεύεται. Ρισκάρω να με πιάσουν οι φύλακες για θρησκευτική πρακτική. Ρίγη. Δάκρυ. Συγκίνηση. Χάρη στην Διεύθυνση προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco, τα τελευταία χρόνια εκτελούνται εργασίες ανάδειξης των υπέροχων αγιογραφιών της Αγίας Σοφίας. Αυτών που οι Οθωμανοί κάλυψαν, όταν την μετέτρεψαν σε τζαμί. Στο μουσείο πια Haya Sofia, η τοιχογραφία της Παναγίας, που έχει αποκαλυφθεί, δημιουργεί μια εικόνα σχεδόν απόκοσμη. Ουράνια. Ελπιδοφόρα. Το φως της, πεντέμιση αιώνες μετά την άλωση, ακόμα τυφλώνει. 554 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΤΗΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΑΡΑΓΕ ΚΑΝΕΙΣ;

12 comments:

Σπύρος said...

Πολύ ωραίο, να θυμηθούμε και λίγο ιστορία. Δυστηχώς κανεις δεν θυμάται πλέον αν και τα σημάσια στην Κων/πολη ακόμα υπάρχου να να θυμήζουν πολλά....:((

Spitogata said...

Είσαι λίγο μεθυσμένος ή μου φαίνεται;

Κοίτα αυτό το ποστ ήταν ευσεβής απαίτηση του πατέρα μου. Στρατηγός γαρ. Τρελαίνεται όταν ξεχνάμε...
Προσωπικά βρήκα την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας, αυτές τις φωτογραφίες που τραβήξαμε πέρσι με τον γάτο στην Πόλη.

Και τώρα που είπες ιστορία...Άσε, γιατί έχω εξεταστική στο τέλος του Ιούνη και πρέπει επιτέλους να στρωθώ!

Paranoia said...

Θλίψη και μόνο θλίψη μου φέρνει.
όλη η ομορφιά του κόσμου στα χέρια των βαρβάρων...

leila said...

.. εγω στενοχωρηθηκα μπαινοντας στην Αγια Σοφια και βλέποντας την καταστροφή.. τωρα ειναι μουσειο, αλλα οι εικονες από τη μια, οι αναμνησεις της θρησκειας των ελλήνων, τα σημάδια οτι μετατραπηκε σε τζαμι.. ολα μου φάνηκαν τοσο βαρια.. και οταν την επισκέπτηκα γινονταν εργασιες και υπήρχε μια εικονα εργοταξίου!! Και στο Φανάρι πήγα και στο Μπαλουκλί.. και σε όλα τα άλλα αξιοθέατα.. στο μπλε τζαμι, στα ανακτορα.. παντού.. και στα πριγκιπονήσια (αυτα και αν ειναι εγκαταλελειμενα..).. και ολη η Πολη ειχε ενα άλλο άρωμα, μια ατμοσφαιρα μοναδική.. διέκρινα και τους λόφους που ειχε χτιστεί βήμα-βήμα.. κάπου κάπου στεκόμουν γιατι σκεφτομουν αν η γιαγιά μου ειχε περάσει απο τα ίδια μέρη.. και ποιο να ηταν το σπιτι των προγόνων της αραγε.. [..]
τέλος, την κερκόπορτα.. δεν θα την ξεχάσω..
Θέλω να ξαναπάω, αυτό ειναι σίγουρο..

Anonymous said...

Ομορφο να σου θυμιζουν, σημαντικο να μαθαινεις. Λυπηρο να συνειδητοποιεις

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

"Η Πόλις ...εάλω...."

Πανέμορφη η άποψη στην πρώτη φωτό.
Ο Γλάρος που έχει πάει επανειλημμένως, μου λέει πως η Πόλη μιλάει, μυρίζει, φωνάζει ΕΛΛΑΔΑ!
Τα ειλικρινή σέβη μου στο Στρατηγό και υποκλίνομαι στην ευαισθησία σου να του αφιερώσεις το ποστ.
ΕΥΓΕ ΣΟΥ!

Γλαρένιες αγκαλιές

Spitogata said...

Η Πόλη και η ιστορία της, προκαλούν ειδικά στους Έλληνες θλίψη. Σαν να είναι χαραγμένη στo dna μας. Σύμβολο της ακμής και της παρακμής μας ταυτόχρονα.
Ως απόγονος Μικρασιατών προσφύγων και από τα δύο σόγια, τη νιώθω βαθιά καλή μου Λέιλα. Σήμερα το χρώμα της είναι κυρίως οθωμανικό. Η Πόλη με τους χίλιους μιναρέδες, στην σκιά της κατακόκκινης σημαίας της, γεμάτη αντιθέσεις...είναι μια πόλη βαριά.
Βαριά σαν μυρωδιά από κεμπάπ.

Από την μία θρησκευτικός φανατισμός, από την άλλη ευρωπαϊκή προοπτική, φτώχεια και πλούτος μαζί. Επενδύσεις σε ουρανοξύστες και χιλιάδες νέες εργατικές κατοικίες, δίπλα σε παράγκες.

Μα πάνω από όλα κόσμος, κόσμος πολύς. Περί τα 20 εκατομμύρια.

Ο Στρατηγός Φύρδιν μου, θα ήθελε να γράψω πολύ περισσότερα. Με μεγάλωσε λέγοντας μου, πως μια μέρα θα πάρει πίσω την Πόλη και θα με χρήσει Αυτοκράτειρα...

Το είχα πιστέψει τόσο πολύ που απέφευγα να πάω ως τουρίστρια.
Μα όταν το πήρα επιτέλους απόφαση και πήγα, κατάλαβα...
Τόσοι "βάρβαροι" που λέει και η Παράνοια, που θα πηγαίναν...
Το χρώμα της Πόλης αυτή η μαγεία της είναι κατεξοχήν το άρωμα ανατολής που αποπνέει...
Και αυτό κάποιοι Έλληνες επίσης το έχουν στο αίμα τους.

Anonymous said...

"Ομορφο να σου θυμιζουν, σημαντικο να μαθαινεις. Λυπηρο να συνειδητοποιεις".

Πόσο καλά το έθεσες...

Anonymous said...

Όμορφη η αναφορά σου με τις εικόνες ..βρέθηκα εκεί το 2003 και τα είδα απο κοντά και κάθε λίγο φούντωνα μέσα μου που χάσαμε μια τέτοια όμορφη πόλη με τόσα σημεία αναφοράς στη θρησκεία μας , τον πολιτισμό μας , τις δόξες μας...
Τι να πω , το όνειρο κάποτε να ξαναγίνει δική μας δεν θα πεθάνει ποτε φαντάζομαι!!!!!!!

Spitogata said...

Εκεί που Τρελοφαντασμένη μου θόλωσα πιο πολύ ήταν στο Τοπ Καπί, όταν στην αίθουσα των θησαυρών είδα να εκτίθεται το sculp και το χέρι του Ιωάννη του Βαπτιστή. Εξοργίστηκα. Ήταν στην αίθουσα των θησαυρών επειδή φυλάσσονταν σε χρυσές θήκες.
Κάποια στιγμή θα το κάνω ποστ, με λεπτομέρειες.

Όσο για τον ευσεβή πόθο, μπορεί να υπάρχει, είναι ωστόσο ανέφικτος.

Και αυτό γιατί σήμερα η διαφορά μας με την Τουρκία είναι ένα ΜΕ.

Η Τουρκία ειναι κράτος ΜΕ αρχίδια και η Ελλάδα ένα κράτος αρχίδια!

SOLON said...

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Πόλη. Μου μίλησαν οι φωτογραφίες. Μπράβο. Δεν νομίζω πως η Πόλη ήταν ποτε Ελληνική. Ηταν πάντα μια διεθνής κοσμοπολίτικη Πόλη και δεν "τούρκεψε" το 1453 . Τούρκεψε τον 20ο αιωνα. 1915 Διωγμοί αρμενίων - 1955 Σεπτεμβριανά - 1963 απελάσεις Ελλήνων.
Ισως γι αυτό μ'αρέσει η Νέα Υόρκη. Γιατί δεν είναι Αμερικάνικη Πόλη, αλλα μια διεθνής μητρόπολη.

SOLON said...

το εμαιλ μου solon58@gmail.com

Spitogata said...

Solon έχεις αρκετό δίκιο. Όταν λέμε σταυροδρόμι δύσης και ανατολής, σημαίνει ότι αυτά τα δύο συναντώνται, συγκρούονται και αλληλοσυμπληρώνονται, ακριβώς εκεί.
Προσωπικά κάθε τι με άρωμα ανατολής, ακόμα και τα κεμπαπ με ξετρελαίνουν. Αυτό με κάνει λιγότερο ελληνίδα;
Η απλά πολιπολιτισμική;
Σίγουρα η Ν.Υ είναι πολύ , περισσότερο πολιπολιτισμική. Αλλά και εκεί από ότι μαθαίνω κάτι αποικιο-απωθημένα υπάρχουν.
Ενδιαφέρουσα η περιπτωσή σου...
Ευελπιστώ σε συνέχιση της επικοινωνίας.