ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Σε αυτό το όνειρο, δεν υπήρχα. Όχι ως οντότητα. Μόνο ως Ενέργεια. Ταξίδευα με απίστευτη ταχύτητα στο σύμπαν. Δίχως φραγμούς ή φυσικούς περιορισμούς. Στροβιλιζόμουν, βυθιζόμουν.

Ένοιωθα ίλιγγο, μα ήμουν ασφαλής. Σε μια περιδύνηση στο κενό, χωρίς φόβο, μόνο με πάθος. Δεν υπήρχε αίσθηση βαρύτητας. Οι νόμοι της φύσης είχαν χαθεί. Μπορούσα να δώ, χωρίς μάτια. Να πετάω, δίχως φτερά. Να αισθάνομαι, χωρίς σώμα.

Μέσα στο βαθύ μαύρο του σύμπαντος, ταξίδευα απολύτως ελεύθερη, δίχως προορισμό.

Συναισθήματα πληρότητας, ελευθερίας και ευτυχίας με κατέκλυαν. Είναι τόσο όμορφο να είσαι ενέργεια, σκέφτηκα. Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να μοιράστω με κάποιον αυτή την στιγμή. Να στροβιλιστούμε μαζί.

Αυτό ήταν, την ίδια στιγμή μια αόρατη δύναμη, σαν μαύρη τρύπα με ρούφηξε και με πέταξε πίσω στην Γή. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, με έκανε πάλι γήινη, ανθρώπινη.

Μπορεί να ήταν απλά ένα όνειρο, μια ονειρική διαφυγή. Μα η αίσθηση του να είσαι ενέργεια ήταν μαγευτική. Ίσως αυτή να είναι η πραγματική μας μορφή, η ψυχή που λέμε. Απλή Ενέργεια. Ελεύθερη, άφοβη, ταξιδιάρα, αδάμαστη. Μέχρι η ανάγκη για επαφή, να την ωθήσει στην δημιουργία μιας νέας ζωής.