Wednesday 14 January 2009

SHOTTING DREAMS

Μια σφαίρα. Μια στιγμή. Είναι αρκετή, για να αφαιρέσει μια ζωή. Να χύσει αίμα. Να γκρεμίσει όνειρα... Μια σφαίρα διέλυσε την ζωή του Αλέξη, δυό σφαίρες σφηνώθηκαν στο κορμί του Διαμαντή. 15 ετών σχολιαρόπαιδο ο ένας, 21 ετών πρωτόβγαλτος αστυνομικός ο άλλος. Και οι δύο παιδιά. Παιδιά με μανάδες. Παιδιά με όνειρα. Παιδιά που κάποτε είχαν μπροστά τους μια ολόκληρη ζωή. Μέχρι εκείνη την στιγμή, που οι σφαίρες άλλαξαν την ζωή τους. Πόνεσα για τον Αλέξανδρο, πολύ. Το να σβήνει τόσο άδικα ένα 15χρονο παιδί, δεν μπορεί σε καμία κοινωνία να δικαιολογηθεί. Δεν μπορεί να συγχωρεθεί. Ούτε να ξεχαστεί... Πονάω όμως και για τον Διαμαντή. Τυχαίνει να ξέρω σπιθαμή, προς σπιθαμή τα επαρχιακά μέρη που μεγάλωσε. Να γνωρίζω μέλη της οικογένειάς του. Την ιστορία του. Ο θείος του, το όνομα του οποίου φέρει, ήταν αστυνομικός. Έπεσε την ώρα του καθήκοντος. Στο μικρό χωριό των ελαχίστων πλέον γνήσιων Ελλήνων γιδοβοσκών, έγινε μεγάλος ήρωας. Παράδειγμα και πρότυπο. Ο Διαμαντής άκουγε από παιδί την ιστορία του. Και πιστέψτε με σαν παιδί δεν έζησε εύκολα χρόνια. Για να πάει σχολείο, έπρεπε να σηκώνεται χαράματα και να διασχίζει χιλιόμετρα στην καρότσα αγροτικών. Οι περισσότεροι συνομήλικοί του δεν τελείωσαν ποτέ το Γυμνάσιο. Παρέμειναν γιδοβοσκοί ή στην καλύτερη σερβιτόροι σε κάποια τάβερνα της περιοχής. Ο Διαμαντής είχε αποφασίσει από νωρίς πως θέλει να ξεφύγει. Να γίνει κάτι. Να σταθεί αντάξιος του ονόματος που είχε ο νεκρός Θείος του. Και τα κατάφερε. Ήταν άθλος για εκείνον. Πέρασε στην σχολή της αστυνομίας, για να κάνει όσο περισσότερο καλό μπορούσε στο μάταιο αυτό κόσμο. Έτσι τουλάχιστον ονειρευόταν. Την τελείωσε. Έναν μόλις μήνα μετά την αποφοίτησή του όμως και έχοντας λάβει μόνο έναν μισθό των 960 ευρώ, ήρθε αντιμέτωπος με την δολοφονική οργή.Αυτή που τόσο φοβόμουν ότι δεν θα ησυχάσει αν δεν ξεπλύνει το αίμα με αίμα.Το αίμα του Αλέξη, με το αίμα ενός - οποιουδήποτε αστυνομικού. Ο Διαμαντής ακόμα και σήμερα παλεύει μες τους εφιάλτες να κρατηθεί στην ζωή. Όσα περιβλήματα και αν έχουν αυτοί που τον πυροβόλησαν στην συνείδησή τους, όσο και αν πιστεύουν πως "μπάτσος καλός - είναι μόνο νεκρός", όσο και αν βάζουν στο ίδιο τσουβάλι όλους τους "μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους", μέσα μου είναι το ίδιο καταδικασμένοι με τον "μπάτσο - νταή" που πήρε την ζωή του Αλέξη. Ο φονιάς, είναι φονιάς. Μόνο που κάποιοι γίνονται φονιάδες μια άτιμη κακιά στιγμή, ενώ κάποιοι άλλοι από επιλογή. Ο ένοπλος αγώνας είναι επιλογή. Και η εμπειρία έχει δείξει πως κοστίζει και τυχαία αθώα θύματα, όπως ο Αξαρλιάν. Πρέπει πάντα να πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά και όχι αιώνες πίσω. Πυροβολόντας Διαμαντήδες για εκδίκηση, κανείς δεν θα σωθεί. Πίσω από την στολή ή την μάσκα του τρομοκράτη υπάρχουν άνθρωποι. Κάποιων παιδιά, αδελφοί, άντρες ή πατέρες ή και παπούδες. Ο ένοπλος βέβαια δεν νοιάζεται για αυτά. Θέλει στην καλύτερη των περιπτώσεων να αφανίσει σαν σύγχρονος Δον - Κιχώτης τους φορείς της διαφθοράς. Ναι,σύμφωνοι. Υπάρχουν και διεφθαρμένοι αστυνομικοί, όπως υπάρχουν διεφθαρμένοι παντού. Ανάμεσά τους όμως δεν ήταν ο Αλέξης, ούτε ο Διαμαντής. Η Διαφθορά έχει πολλά πρόσωπα... Το να σκοτώνει αγνά όνειρα είναι ένα από τα αγαπημένα της. Post song: Στοίχημα - Αποδειχτήκατε χαζοί

10 comments:

alekos markellos said...

αγαπητή σπιτόγατα,
προσυπογράφω καταθέτοντας και την δική μου λύπη για την ευκαιρία που άδραξαν κάθε λογής φονιάδες να υπερασπιστούν τον δικό τους χαλασμένο κόσμο, αυτόν που έχουν στο μυαλό και την ψυχή τους. Ο φόνος είναι φόνος και η απόπειρα, απόπειρα.

Οι σφαίρες δολοφονούν ίδια, παντού.

Anonymous said...

Κρίμα μόνο αυτό μπορώ να πώ και επίσης θα ήθελα πολύ να εκφράσω τα συλληπητήρια μου...
Έτσι είναι αυτά, όλοι οι αστυνομικοί έχουν μπεί στο ίδιο σακί πράγμα που δε μπορώ να το καταλάβω...
Είναι άδικο οι άνθρωποι να χάνονται έτσι...
Τι να πώ; Λυπάμαι πολύ!!!

Spitogata said...

Dinetou (ωραίο λογοπαίγνιο και αυτό)
Να διευκρινίσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων πως ο Διαμαντής βρίσκεται ακόμα στο νοσοκομείο.
Η κατάστασή του ακόμα είναι κρίσιμη, αλλά σταθερή.
Μια ευχή για αυτό το παιδί, αξίζει. Δεν θέλω να λέω περισσότερα.
Συλλυπητήρια βεβαίως στην μαμά του Αλέξη. Είμαι σίγουρη πως η αξιοπρεπέστατη αυτή γυναίκα, που δεν έκανε τον πόνο της βορά στα κανάλια, δεν θα ήθελα καμία μάνα να περάσει αυτό που πέρασε εκείνη.

Η ζωή είναι ήδη πολύ μικρή.
Γιατί να πρέπει κάποιων η τρέλα ή η θολούρα, να την κάνει ακόμα μικρότερη;

Ζήσε και άσε επιτέλους και τους άλλους να ζήσουν!

Spitogata said...

Αλέκο.

Όσο χαλασμένος και αν είναι ο κόσμος, αξίζει να ζεις.

ενας ανοητος αντρας said...

ο πονος δεν εχει χρωμα
το αιμα ειναι παντα κοκκινο
απλα στην εποχη μας μοιαζει
να εχουμε χασει
την δυνατοτητα
να καταλαβαινουμε τα αυτονοητα ...

ξερεις ποσο φοβαμαι την κακια στιγμη ?
αυτην την στιγμη
που ενα τυχαιο κατα βαση γεγονος μπορει να ξεσπασει πανω μου
ή σε ανθρωπους που αγαπαω
και να αλλαξει τις ζωες μας

καλο σου βραδυ

υ.γ. φυσικα αξιζει να ζεις
και να προσθεσω
και κατω απο τις οποιες συνθηκες

marianaonice said...

Ουδέν σχόλιον!!

Έτσι ακριβώς!!
Η διαφθορά έχει πολλά πρόσωπα!!
Το να σκοτώνει αγνά όνειρα είναι ένα από τα αγαπημένα της!!

ΚΙΡΚΗ said...

Άλλη μια νυχιά:
"οφθαλμός αντί οφθαλμού...και στο τέλος θα μείνουμε όλοι τυφλοί!"Γκάντι

Σπιτόγατα ο Αλέξης και ο Διαμαντής είναι και οι δυο παγιδευμένοι-όπως όλοι μας άλλωστε-στα γρανάζια ενός καλοστημένου και άψογα λαδωμένου συστήματος που αφήνει τους υπεύθυνους στο απυρόβλητο...πάντα!
Αγκαλιά και τα φιλιά μου

Anonymous said...

Καλά έκανες και μου το διευκρίνησες γιατί είχα μπερδευτεί...Οι μισοί μου έλεγαν ότι πέθανε και οι άλλοι ότι είναι ακόμα στο νοσοκομείο...Να είναι καλά το παιδί και μακάρι να βγεί από εκεί μέσα το συντομότερο γερός και δυνατός!!! Τα συλληπητηριά μου λοιπόν πάνε όλα στην οικογένεια του Αλέξη!!!

Tzeve said...

γεια σου βρε γατούλα...με μια σκέψη δυναμίτη...

συμβολικά ο Διαμαντής είναι το σύστημα της καταστολής...ουσιαστικά είναι ένα μικρό παιδί...θύμα και αυτό της κοινωνίας που τον ανέθρεψε και τον οδήγησε στην επιλογή του να γίνει ΜΑΤατζής για να νιώθει ασφάλεια στο αβέβαιο οικονομικό μέλλον της χώρας που ζει...γενικό αλλά εν μέρει αληθινό και αν δεν ισχύει για τον Διαμαντή θα ισχύει για κάποιον άλλον Διαμαντή...

εγώ ξέρω οτι σκοτωνόμαστε μεταξύ μας γιατί μας φταίνε οι άλλοι για τη μιζέρια μας...

ας είναι καλά οι πράκτορες και τα επιτελεία που ανταλλάζουν τις ζωές αθώων ανυποψίαστων ανθρώπων - πολιτών...

ας είμαστε καλά εμείς που τους ανεχόμαστε....

Aristodimos said...

Σήμερα ηταν το μνημόσυνο του Αλέξη...

Ας ειναι ο τελευταιος που θρηνούμε σ αυτον κυκεώνα των αλλοπρόσαλλων εκδικήσεων και αντεγκλήσεων που εχουμε μπει , ειτε Εξάρχεια λέγονται αυτα ειτε Ζωνιανά ειτε Ζεφύρι...

Ο φόνος ειναι φόνος και οι ζωές ανεκτίμητες...

Αρης