Tuesday 29 April 2008

LONDON TIMES

Το Λονδίνο δεν αποτελεί τυχαία την νούμερο ένα επιλογή μόνιμης διαμονής των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, από την Μαντόνα έως τους σύγχρονους Ρώσους κροίσους. Είναι μια πόλη μοναδική που συνδυάζει το παλαιό με το σύγχρονο, την ιστορία με την εξέλιξη... Την τάξη με την ποικιλία... Τα ταξί τους αν και ακριβά, έχουν την δυνατότητα να επιβιβάζουν καροτσάκια άνετα και γρήγορα χωρίς να κλείνουν και να μπαίνουν στο πορτ - μπαγκαζ. Είτε είναι για μωρά, είτε αναπηρικά. Γεγονός που προσδίδει σε αυτή την πόλη ένα ακόμα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Εμείς ταξιδέψαμε έως εκεί οικογενειακά. Πρώτο ταξίδι για τον έξι μηνών μπέμπη μας γενικά και πρώτο ταξίδι για τον έφηβο 13χρονο μεγάλο γιο, στο εξωτερικό. Αν και στην αρχή φοβόμουν το πως θα αντιδράσει το μωρό...ο μπέμπης μας επέδειξε απίστευτη προσαρμοστικότητα. Άνοιγε τα μάτια και ρούφαγε εικόνες, αναπαυτικά καθισμένος στο καρότσι του...το δικό του όχημα πολυτελείας. Πήγαμε σε καθεδρικούς ναούς... Στο Παλάτι του Μπάκινχαμ... Στο Βρετανικό μουσείο να αποτίσουμε φόρο τιμής στα μάρμαρα του Παρθενώνα... και σε πολλά ακόμα μέρη. Επισκεφθήκαμε όσα περισσότερα μπορούσαμε στην μια εβδομάδα που περάσαμε εκεί, όχι γιατί εμείς δεν τα είχαμε ξαναδεί , αλλά για να αφήσουν το αποτύπωμά τους κυρίως στο νου, του μεγάλου μας γιου... Από την μια άκρη της πόλης έως την άλλη... κάθε γωνιά είχε την δική της ομορφιά. Το Λονδίνο είναι μια πόλη να την περπατάς και να κρατάς το άρωμά της. Εδώ είμαστε στο προάστιο του Richmond, κάνοντας βόλτα δίπλα στον Τάμεση. Θαυμάζοντας τους αληθινούς πίνακες ζωγραφικής, που φτιάχνει ο άνθρωπος και η φύση... και όταν ο μικρούλης μας πείναγε πολύ...συνεχίζαμε την βόλτα αγκαλιά, όπου πολύ διακριτικά θήλαζε από την μαμά... Από αυτήν την έννοια είναι πιο βολικά τα παιδιά όταν ταξιδεύουν πολύ μικρά. Δεν έχουν ανάγκη από ειδικά φαγητά και δεν τα κυνηγάς δεξιά και αριστερά... Η πιο συγκινητική μέρα όμως ήταν η Μεγάλη Τρίτη. Με οδηγό την μικρή μου αδελφή, που μένει μόνιμα στο Λονδίνο, πήγαμε πίσω στον χρόνο... Ταξιδέψαμε έως το Camberley, το χωριό που ζούσαμε στην Αγγλία 20 χρόνια πριν. Ούτε εγώ, ούτε εκείνη είχε τύχει να βρεθούμε πίσω εκεί ξανά. Εδώ και 20 χρόνια. Δάκρυα, ανατριχίλες και μια απίστευτη συγκίνηση μας έπιασε και τις δύο αντικρίζοντας αυτή την πόρτα. Την πόρτα του τότε σπιτιού μας. Σαν από τύχη η πόρτα ήταν ανοιχτή...λες και το σπίτι μας περίμενε. Δύο παιδάκια έπαιζαν από έξω και μας ρώτησαν γιατί είχαμε βάλει τα κλάματα... Γιατί άραγε...εδώ μέναμε όταν είμασταν περίπου στην ηλικία τους...μόνο που τώρα επιστρέψαμε ολόκληρη οικογένεια! Κάποια περίεργη σύμπτωση της μοίρας, έσπασε μια μέρα πριν το πόδι της μαμάς τους... BREAK A LEG...που λένε... Έτσι έμεινε στο σπίτι με τα παιδιά, μας υποδέχτηκε με χαρά και μας άφησε να μπούμε μέσα...να πάμε στα παλιά μας δωμάτια...να μας κατακλύσουν οι αναμνήσεις. Αυτή ήταν η θέα από το δωμάτιό μου, στην Πίσω αυλή, στην αυλή όπου είχαμε γνωριστεί για πρώτη φορά με σκιουράκια! Η αυλή που ερχόντουσαν και με φλέρταραν για πρώτη φορά αγοράκια. Το ταξίδι στον χρόνο συνεχίστηκε...επόμενη στάση το δημοτικό μου σχολείο...Αυτή είναι η πρόσοψη... και αυτή η πίσω αυλή. Το κτίριο στο κέντρο ήταν η τάξη μου, περιτριγυρισμένο από γκαζον. Αυτό το σχολείο, κάποιοι από εσάς έχουν διαβάσει να το περιγράφω σε παλιότερο ποστ. Εδώ διδάχτηκα την αγγλική παιδεία και τόσα πολλά άλλα πράγματα, που με έκαναν σήμερα αυτή που είμαι. Επιστροφή στο σήμερα. Εδώ που τώρα ζει η αγαπημένη μου little sissy. Σε αυτό το υπέροχο σπίτι 100 ετών παλιό, που όμως σε γεμίζει με τόση ομορφιά και τόση γαλήνη. Αυτή είναι η θέα από το παράθυρο του δωματίου που μέναμε, στην πίσω αυλή. Απλά μαγευτική. Και εδώ το meeting point δίπλα στο παλιό πηγάδι για τσιγάρο...διότι όπως και παντού στην Αγγλία, το κάπνισμα απαγορευόταν αυστηρά μέσα στο σπίτι. Επιτάφιο και Ανάσταση σε εκκλησία δεν κάναμε...κυρίως διότι ήταν μακριά από το σπίτι για να ταλαιωρούμε αργά την νύχτα τον μπεμπούλη...Το αναστάσιμο τραπέζι που ετοιμάζαμε όμως από νωρίς είχε από όλα...μέχρι και μαγειρίτσα! Μοιραστήκαμε τα ελληνικά παραδοσιακά εδέσματα με δύο Κολομβιανούς, μια Τσέχα, έναν Άγγλο και ένα ζευγάρι όπου η κοπέλα ήταν Ελληνίδα και ο σύζυγος Τούρκος...πολιτισμικό ποτ - πουρί! Ακούσαμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ και το βιώσαμε βαθιά και κατανυκτικά. Ίσως ακόμα περισσότερο από ότι εάν είμασταν εδώ στην πατρίδα. Φτάνοντας στο τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω από την καρδιά μου την οικογένειά μου... Τον αγαπημένο μου Γάτο που είχε την εκπληκτική ιδέα για αυτό το ταξίδι και την υλοποίησε σε κάθε της λεπτομέρεια με πολλή - πολλή αγάπη... Την αδελφούλα μου που είναι πάντα με μια μεγάλη αγκαλιά... και τους μικρούς ταξιδευτές, τα παιδιά μου ... που είναι απλώς ΥΠΕΡΟΧΑ... Η καλύτερη παρέα παντού και πάντα!

37 comments:

Anonymous said...

Wow!!!Γατούλα και Χρονια Πολλά στην ευτυχισμένη σας οικογένεια..
Πάντα όμορφες αναμνησεις!!
αλήτισσα

marianaonice said...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!
Το Λονδίνο είναι υπέροχο και Πάσχα και Χριστούγεννα. Βρέθηκα εκεί με τον άνδρα μου και την κόρη μου, στο πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό, όταν ήταν 8 ετών Χριστούγεννα. Περάσαμε τέλεια!!
Πολύ συγκινητική η περιήγησή σου, υπέροχες εικόνες και εσείς όλοι είστε υπέροχοι!! ΄Σίγουρα για σένα το Λονδίνο έχει πολύ περισσότερα να πει απ΄ ό,τι σε μένα, όμως και για μένα είναι μία πόλη στην οποία θα μπορούσα άνετα να ζήσω!!
Φιλιά καλή μου!! Πάντα τέτοια!!

ενας ανοητος αντρας said...

Μ'αρεσει που ρωτησα κιολας ...
απανταω μονος μου
απο τις εικονες σου
και τα κειμενα σου
περασες υπεροχα!
μπραβο σου
παντα ετσι να εισαι
να το θυμασαι οταν αμφιβαλεις ...
και αναρωτιεσαι ..διαφορα

υπαρχουν θαυματα !!!!!

Keep Dreaming said...

Den exw paei akoma Londino alla to exw sto programma ;)

Oi fwtos sou panemorfes!
Fainetai kathara pws auti i anartisi exei graftei me poly agapi..
gi'auto einai toso aisthantiki..

Kalo vrady!

Spitogata said...

Αλητούλα, χρόνια πολλά και σε σένα...να χαίρεσαι τα δύο σου παιδιά και όσους αληθινά αγαπάς!

Spitogata said...

Μαριάννα τα Χριστούγεννα είναι ακόμα πιο όμορφο με όλα τα φωτάκια και τους στολισμούς στις βιτρίνες. Απλά εμείς έπρεπε να περιμένουμε να κάνει μερικά εμβόλια ο μικρός και να φτιάξει κάπως ο καιρός.

Όσο για την κατακλείδα σου...δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...
θα μπορούσα άνετα να ζήσω εκεί, παρά την βροχή και τα ανάποδα τιμόνια!

Φιλιά πολλά

Spitogata said...

Ανόητε πολύ σοφό αυτό που έγραψες, θα το θυμάμαι.

Θαύμα είναι η ίδια η ζωή, φτάνει να την εκτιμάμε.

Χρόνια σου πολλά και να περνάς υπέροχα!

-----------------------------------

Ερασιτέχνη άνθρωπε, καλώς όρισες στο σπιτικό μου. Θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα, και άλλα τόσα...πάντα με αγάπη.
Την δύναμη που μας κρατάει ζωντανούς και ενωμένους.

Οι φωτό είναι απλώς ενδεικτικές γιατί πρέπει να γυρίσαμε με 4-5 κασσέτες βίντεο και περίπου 300 φωτογραφίες.
Σαν γιαπωνεζάκια ένα πράγμα.

Να είσαι καλά και πάντα γλύκα.

DR PAKO® said...

Το λάτρεψα το κείμενο σου και το ταξίδι σου!
Πρραγματικά, με γέμισε τόσα αισθήματα, όσα δεν κατάφερε να μου "χαρίσει" το ελληνικότατο Πάσχα!
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όποιον δικό σου γιόρταζε!!!
Τα φιλιά μου, εορταστικά...

Μαρια Νικολαου said...

Tι να πω τωρα..
Με συγκινησες πραγματικα με ολα αυτα..
Το κυριότερο γιατι το Λονδίνο ειναι μια πολη που δεν εχω επισκευτεί ποτε ενω ΖΕΙ μεσα μου απο τα 11 χρονια μου για προσωπικους λογους..
Φωτογραφιες υπεροχες.Και συ ακομη ωραιοτερη!
Χαιρομαι μεσα απο την καρδια μου που περασατε τοσο ομορφα.
Μακαρι να μπορεσω να παω καποια στιγμή..
Θα ελεγα οτι το εχω ανάγκη..
Να σαι καλα
Χρονια πολλα λοιπον και καλα με υγεια σε σενα τον αντρα και τα παιδια σου , κι ένα φιλί απο μενα

Νάρκισσος said...

Καλωσήρθατε! Να περνάτε πάντα τόσο τέλεια!

Υπέροχες οι φωτογραφίες (ιδίως αυτή με το μπέμπη!!!)

Φιλιά πολλά σε όλα τα γατάκια

gerasimos said...

Καλημέρα, φαίνεστε να τα περάσατε όμορφα. Σχεδόν ζήλεψα (τι σχεδόν δηλαδή, έσκασα από ζήλια αλλά το παίζω... ψύχραιμος). Μου άρεσαν μάλιστα ιδιαίτερα αυτά που έλεγες για το μωρό. Διότι πολλοί Έλληνες γονείς βρίσκουν δικαιολογία τα παιδιά τους που 'δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα' (μέχρι να γίνουν σαράντα - τα παιδιά - 'δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα' ή μετά έχουν μαθήματα και άλλες υποχρεώσεις) για να μην το κουνάνε από το σπίτι και τον καναπέ και να μην πηγαίνουν ταξίδια. Πολύ λάθος αντίληψη νομίζω.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Ψυχή μου, με συγκίνησες τόσο πολύ!!!!!!
Από την λιτή και απέριττη περιγραφή σου. Την τόσο τρυφερή και ευαίσθητη όπως πάντα, για τους ανθρώπους τους δικούς σου.
Οι φωτογραφίες σου μοναδικές!!!
(αυτήν που θηλάζει ο μπεμπούλης σου, την φιλοξενεί η οθόνη μου ως ταπετσαρία... ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ......)
:-)
Πολύ συγκινητική η επίσκεψη στο τότε σπίτι σας. Με εντυπωσίασε η απλότητα και οικειότητα των νέων ενοίκων...

Για το εκπαιδευτικό σύστημα και την παιδεία γενικότερα, τα είχαμε συζητήσει σ' εκείνο το ποστ σου, που υπήρξε και η αφορμή της "γνωριμίας" μας.

Εγώ θα σου ευχηθώ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.
ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΕΤΕ!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Spitogata said...

Γιατρέ μου,
σε ευχαριστώ.

Η μεγαλύτερη πλάκα έγινε όταν ανάψαμε νοερά το holy light, not straight from Jerusalem!

Αλλά και όταν παρατηρούσα τους ξένους να τρώνε αυτή την πράσινη σούπα με τα συκωτάκια, που λέμε mageiritsa!

Ρέστα!

Την καλημέρα μου και ευχές για ότι επιθυμείς!

Spitogata said...

Μαρία μου θα σου θυμίσω μια πρόσφατη διαφήμιση..."Τώρα με την Aegean ακόμα περισσότεροι Έλληνες στο Λονδίνο".

Αν κλείσεις καιρό πριν με 120 -150 ευρώ πας και έρχεσαι...και όσο για σπίτι...είδες τι σε περιμένει!

Προσωπικά επειδή δεν αντέχω την πολυκοσμία, αποφεύγω τα πολύ τουριστικά ή πολυσύχναστα μέρη.
Για αυτό και περισσότερες φωτό είναι από ήσυχες και όμορφες γωνίες της πόλης.

Σου εύχομαι ολόψυχα να κάνεις αυτό το ταξίδι...

Με αγάπη

Spitogata said...

Νάρκισσε,

ο μπέμπης είναι ο απόλυτος σταρ σε όλες τις φωτογραφίες, αλλά και ο μεγάλος δεν πάει πίσω!

Συγγνώμη που δεν δημοσιεύω περισσότερες με τις αφεντομουτσουνάρες μας,
αλλά δεν θέλω να χαρακτηριστούμε μπλογκο-ψώνια!

Σας περιμένω να τις δείτε σε ιδιωτική προβολή!

Spitogata said...

Γεαράσιμε,
αντί να ζηλεύεις πάρε την γυναικάρα σου και πήγαινέ την με το ζόρι. Στο τέλος θα σε ευχαριστεί. Ξέρω πως έχεις και εσύ τις δικές σου αναμνήσεις εκεί. Πίστεψέ με όμως η συγκίνηση που νιώθεις όταν οι αναμνήσεις ξαναζωντανεύουν είναι συγκλονιστική! Ανατριχιαστική. Λες το τώρα είναι σαν τότε, αλλά πότε πέρασαν τόσα χρόνια?

Όσο για τα παιδιά...είμαι της άποψης ότι πρέπει να έρχονται παντού μαζί. Να ανοίγουν τα μάτια , το μυαλό, οι ορίζοντές τους.

Δυστυχώς, αν και ο μεγάλος πρέπει να έχει κάνει ως ασυνόδευτο τις περισσότερες πτήσεις Αθήνα -Θεσ/νίκη για να έρθει στους παπούδες του, στο εξωτερικό δεν είχε ταξιδέψει.

Ίσως γιατί τα περισσότερα ταξίδια μας ανά τον κόσμο, δεν ήταν για αναψυχή, αλλά για δημοσιογραφικές αποστολές, σπανιώς ευχάριστες!

Τώρα δεν κρατιέται...θέλει γύρο Ευρώπης. Καλιφόρνια και Λατινική Αμερική λέει...

Ακούς αφεντικό?

Φιλιά πολλά και βουρ...

Spitogata said...

Φύρδυν μου,
εγώ να δεις πόσο συγκινήθηκα.
Ούτε το ένα εκατοστό δεν αποτυπώνει αυτή η λιτή και απέριττη περιγραφή.
Μιλάμε στιγμές όπου το κλάμα της κυρίας ήταν ποταμός. Υπερχείλιζε τον Τάμεση! Μέχρι και όταν κάποια στιγμή η τηλεόραση έπαιξε ένα τραγούδι της Μαντόνα που άκουγα εκείνη την εποχή, με πήραν τα ζουμιά.

Τι να λέω. Οι υπερ-ευαισθησίες μου ώρες - ώρες δεν είναι για να περιγράφονται.

Το ίδιο έπαθα και στο σπίτι. Μέρες λέγαμε με την αδελφή μου, αχ να τύχει κάπως και να μπούμε μέσα. Αχ να νοικιάζεται και να εμφανιστούμε ως ενοικιαστές. Τελικά μας περίμενε, με τις πόρτες ορθάνοιχτες!

Η οικογένεια που ζούσε μέσα το αγόρασε πριν 6 χρόνια και το είχε κάνει κουκλί. Υπέροχοι άνθρωποι και για Άγγλοι πάρα πολύ ζεστοί. Είχαν και αυτοί ένα μπέμπη εννέα μηνών.

Σημαντικό ρόλο στην ανταπόκρισή τους πάντως ήταν και ένα όνειρο που είδε ο πατέρας το προηγούμενο βράδυ ακριβώς. Είχε γυρίσει λέει πίσω στο σπίτι που μεγάλωσε και γνώρισε τους τωρινούς ιδιοκτήτες!
Μερικές φορές αυτές οι συμπτώσεις, μόνο τυχαίες δεν είναι!

Όσο για την φωτό με τον μπέμπη που θηλάζει, χαλάλι σου. Ειδικά εσένα.
Έχω γίνει μανούλα στον διακριτικό δημόσιο θηλασμό. Μέχρι που σκέφτομαι να ανεβάσω και σχετικό πόστ!

Σε ευχαριστούμε όλοι για τις ευχές σου. Να χαιρόμαστε τις οικογένειές μας...στο τέλος της ημέρας αυτή η αγάπη μένει!

Φιλιά πολλά - πολλά.

Anonymous said...

Χρόνια Πολλά σε όλους σας. Θαυμάσιο οδοιπορικό και χαίρομαι που γνώρισα μια υπέροχη μαμά με δύο ακόμη πιο υπέροχους γιους...και φυσικά έναν αντάξιο γάτο :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Τώρα ψυχή μου.... εμένα πήραν τα ζουμιά....
΄Ετσι είμαι κι' εγώ...ένα άκουσμα...μια εικόνα είναι αρκετά...

Γλάρε τρέξε, του είπα προ ολίγου, έλα να δεις το Λονδίνο σου.
Ρούφηξε το κείμενό σου και πέρα από τα λατρεμένα σου παιδιά (χαίρεται όπου ταβλέπει.. μια μούρλια με δαύτα την έχουμε και οι δυό μας) .....παραχάζεψε με το λονδρέζικο ταξί...ο "έρωτάς" του και το μαράζι του, γιατί να μην φέρνουν κι΄εδώ
Σ' ευχαριστώ και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Spitogata said...

Αχ Γλαρένιοι μου...και εγώ το έχω αυτό το μαράζι.
Ξέρεις τι άνεση είναι τσουπ να ανεβάζεις το καροτσάκι ενώ κοιμάται το μωρό, τσούπ να το κατεβάζεις και να μην παίρνει χαμπάρι. Όσο - όσο πληρώνω. Πόσο μάλλον και όσοι έχουν κινητικά προβλήματα. Εδώ πρέπει να φωνάξουν ειδικό όχημα, αν υπάρχει εύκαιρο και να το πληρώσουν χρυσό.

Όσο για τα παιδιά είναι να μην τους έχει κανείς αδυναμία;
Επειδή μάλιστα μεγαλώνουν γρήγορα και φεύγουν, δεν είναι να χάνεις στιγμή από τις τρυφερές τους ηλικίες.

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ και σε σας, όμορφη σαν τις ψυχές σας!

Spitogata said...

Cosmopolis,

σε ευχαριστούμε για τα ωραία λόγια σου.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ σε σένα και σε όσους αγαπάς.

------------------------------------
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
σε όλους σας!

alekos markellos said...

...Όλα καλά και ανθηρά, αλλά στην Ελλάδα έχουμε μικρά ταξί με ταξιτζίδες με μεγάλη ψυχή!

Χα,χα,χα,χα,χα,χα

Καλή πρωτομαγιά και ακόμη καλύτερα και περισσότερα ταξίδια Family traveler

emfortos said...

Oνειρεμένα "μέτρα σύγκρισης"!!

Με "έστειλαν"κυριολεκτικά",πέταξα!

Υγεία να έχετε και οικογενειακή γαλήνη.

Καλή πρωτομαγιά σε σας και σε όλους-ες.

Ασκαρδαμυκτί said...

Γατούλα, μην κάνεις σαν τους επαρχιώτες που εντυπωσιάζονται απ' τα φώτα της πρωτεύουσας...

Πάντως μου αρέσει η οικογενειακή σας ατμόσφαιρα!

Aristodimos said...

Γατούλα , υπέροχη η περιγραφή σου και θαυμάσιες οι φωτο... Το Λονδίνο οποια εποχη και αν πάς ειναι μαγεία αρκει να ξερεις να το γυρίσεις... Μα αυτη η πόλη που μου εχει αφήσει τις πιο όμορφες εντυπώσεις απο Αγγλία ειναι το Εδιμβούργο.Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ , αξιζει εκει μια επισκεψη...
Οσο για το ταξίδι στον χρόνο , πως να μην συγκινηθεις οταν περνανε μπροστά σου σαν κινηματογραφική ταινία ολες οι παιδικές αναμνήσεις και αγγιζεις πραγματα που με αυτά μεγάλωσες... Τοχω ζησει και σε καταλαβαίνω απόλυτα...

Να σας ζήσουν τα 2 βλαστάρια σας...
Χριστός Ανέστη λοιπόν και πάλι, και καλό μήνα..

Αρης

Aristodimos said...

Ααααα ... και κατι αλλό,
Σου εκλεψα την φωτο του meeting point...
Thanks ! ! ! ! !

Αρης

Takiz said...

Ρε συ πολύ χάρηκα που περάσατε καταπληκτικά.

Και να σου πω και την αλήθεια αναπόλησα και εγώ της στιγμές που πέρασα στο Λονδίνο.

Χρόνια πολλά

Spitogata said...

Αλέκο...
όλα και όλα έχω κολλητό οδηγό ταξί και προσυπογράφω!

Καλό μήνα
------------------------------------

Ασκάρ
και εσύ σταμάτα να κάνεις σαν κακιά αδελφή. Αφού δεν πρέπει να είσαι!

Spitogata said...

Emforte,

σε ευχαριστούμε για τις ευχές σου.
Χαίρομαι που σε ταξιδέψαμε. Οι φωτό είναι μόνο όσες τράβηξα στην ζούλα -σαν γνήσια ελληνίδα, φωτό θέλω τώρα την εθέλω- από το δημοτικό σχολείο. Κανονικά έπρεπε να πάρουμε άδεια. Στο δε γυμνάσιο έπρεπε να πάρουμε ειδική άδεια, γιατί δεν υπήρχε οπτική επαφή απ'έξω. Αν είχαμε περισσότερο χρόνο και τους είχαμε ειδοποιήσει δυο-τρεις μέρες πρινη, θα μας έκαναν και ξενάγηση στους εσωτερικούς χώρους.

Next time.

Να είσαι καλά και να έχεις ένα δημιουργικό μήνα.

Spitogata said...

Αριστόδημε, συμφωνώ μαζί σου
και το Εδιμβούργο και η Γλασκόβη στην Σκωτία είναι υπέροχες πόλεις. Μαγικές, από άλλη εποχή. Τις έχω επισκεφθεί στο παρελθόν και μου έχουν αποτυπώσει τις δικές τους αναμνήσεις.
Θα περάσω να δω που σου χρησίμευσε το meeting point! Είμαι περίεργη!

Καλό μήνα και πάντα με έμπνευση φίλε μου.


----------------------------------

Τάκη

χρόνια πολλά και σε σένα. Μην μένεις στην αναπόληση. Το τώρα σε περιμένει.

Καλό μήνα.

γιώργος said...

Καλημέρα…
Χρόνια Πολλά και Καλά…
Σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου…
Και του Χρόνου…

Meropi said...

Σπιτόγατα μου,
πολύ ωραία η ανάρτηση σου. Έκανες πολύ καλά που πήρες και τα παιδιά σου στο ταξίδι. Ανοίγουν πράγματι τα μυαλά και οι ορίζοντες τους. Η κόρη μου και ο γιος μου έχουν να λένε πάντα ότι τα ωραιότερα δώρα που τους έκανα ήταν τα ταξίδια που κάναμε ήδη απ' όταν ήταν μικρά.
Θα έχει και συνέχεια η ξενάγηση;;

marianaonice said...

Πέρασα για καλό μήνα και να σου πω ότι στη γειτονιά μου παίζεται το μπλογκοπαιχνιδάκι σου!...
Φιλιά πολλά!

Spitogata said...

Γιώργο καλώς όρισες στο Γατόσπιτο.
Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω στο πολλαπλάσιο.

------------------------------------

Μερόπη,

τα ταξίδια είναι όντως τα καλύτερα δώρα. Λένε μάλιστα, πως για ένα παιδί ένα ταξίδι στο εξωτερικό αντιστοιχεί σε γνώση ενός εξαμήνου σε συμβατικό πανεπιστήμιο. Μόνο που αυτό είναι το πραγματικό πανεπιστήμιο της ζωής.
Νομίζω πως η κόρη σου τώρα σπουδάζει στο Λονδίνο και άρα το επισκέπτεσαι συχνά. Να είσαι σίγουρη πως θα αποκομίσει σπουδαία εφόδια ... και όσο και αν πονάει μια μάνα όταν τα παιδιά της είναι μακριά...εκεί είναι σίγουρα καλύτερα!

Σε φιλώ

Spitogata said...

Μαριάννα καλό μήνα και σένα, πέρασα και άφησα μπόνους!

Το έπαιξες καλύτερα από κάθε άλλον που διάβασα!

Εύγε φιλενάδα.

Anonymous said...

Γλυκιά μου αγριόγατα..τι όμορφα που μας ταξίδεψες στα παιδικά σου χρόνια !

Ωραίες φωτογραφίες , χαίρομαι που ειδες κι απο μέσα το σπίτι που έζησες τότε !

Είσαι μία κουκλίτσα με τον μικρούλι σου αγκαλιά !

Πάντα τόσο όμορφα ταξίδια εύχομαι!

Aphrodite said...

Από τα πιο τρυφερά και ταξιδιάρικα ποστς έβερ...

Φιλιά στους άντρες σου κουκλάρα!

;)))))