ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...

Όταν διάβασα πριν από κάτι μήνες σε ένα σχόλιο, την πρόταση του ARTBOMBER για συμμετοχή σε ένα εκδοτικό εγχείρημα, πέταξα από χαρά. Μου έφτιαξε η μέρα μου. Ένοιωσα πως για πρώτη φορά κάποιος είχε αναγνωρίσει ένα ψήγμα ταλέντου στα γραπτά μου. Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ, ούτε να προβληματιστώ ιδιαίτερα. «Χρόνο έχω» σκέφτηκα, άρα δεν υπάρχουν και δικαιολογίες, «φαντασία έχω», γιατί όχι. Το ζητούμενο ήταν να πάρουμε μια έτοιμη, κοινή για όλους, εισαγωγή και να την αναπτύξουμε σε τρεις σελίδες. «Ξύπνησε και έτρεξε αμέσως να ανοίξει τον υπολογιστή. Σε λίγη ώρα θα ήξερε τα πάντα». Απλούστατο σκέφτηκα. Το deadline, η ημερομηνία παράδοσης ήταν σε περίπου έναν μήνα. Αναβλητικότητα στην αναβλητικότητα, που πυροδοτούσε και η νωχελικότητα της εγκυμοσύνης, έφτασε να απέχει μόνο μια εβδομάδα και από κείμενο τίποτα. Για κάθε δυο αράδες που έγραφα, έσβηνα πέντε. Πάλεψα με την δημιουργικότητά μου και εκείνη επέμενε πεισματικά στο να μην αποδίδει! Τελικά είναι πολύ δύσκολο πράγμα να γράψεις μια ιστορία. Έστω και σε τρεις σελίδες. Για ένα θέμα τεράστιο. Τους υπολογιστές που αν μη τι άλλο, έχουν αλλάξει την ζωή μας. Η θεά έμπνευση όμως, με είχε εγκαταλείψει. Δεν έσταζε στάλα, όσο και έστυβα το συγγραφικό μου δαιμόνιο. Στο τέλος σκότωσα μέσα μου την ελπίδα πως θα καταφέρω να γράψω το μοναδικό αριστούργημα, που θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας…και είπα τουλάχιστον να γράψω κάτι…αξιοπρεπές. Μια ιστορία βγαλμένη στην στιγμή, για την στιγμή. Αυτή την μια στιγμή που συνειδητοποιείς πως αλλάζει τα πάντα. Του φόρεσα και τον τίτλο «Τυφλή εμπιστοσύνη» και το έστειλα να βρει τον δρόμο του. Ένοιωσα μεγάλη έκπληξη όταν με ειδοποίησε η Ιφιγένεια, που επίσης έστειλε την δική της εκδοχή, πως τα πονήματά μας έχουν ήδη εκδοθεί, (προλάβαμε και το δίσεκτο) και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Κάθονται στα ράφια μεγάλων και μικρών βιβλιοπωλείων, μυρίζουν βιβλίο και ξεφυλλίζονται. Τυλίγονται, αγοράζονται, δωρίζονται και διαβάζονται. Τα φαντάζομαι όλα αυτά, γιατί ακόμα δεν έχω βγει στα μαγαζιά να ψάξω. Κάνει κρύο και προτιμώ να χουχουλιάζουμε με τα γατάκια μου δίπλα στο τζάκι, γλύφοντας τις γούνες μας. Θέλω πολύ να πιάσω αυτό το βιβλίο, που από την σφαίρα της φαντασίας, απέκτησε υπόσταση. Να διαβάσω τι έγραψαν και οι υπόλοιποι. Η Κοπτοραπτού για παράδειγμα που προσωποποιεί την τηλεόραση. 25 Bloggers, καταθέτουν το μακρύ τους και το κοντό τους. Μαζί τους και εγώ. Όλοι μαζί στο βιβλίο «Bloggers Ιστορίες διαδικτύου». Τώρα το τι ιστορίες είναι αυτές…είπαμε είναι τόσο διαφορετικές όσο είκοσι πέντε διαφορετικοί άνθρωποι και τόσο κοινές, όσο η μια κοινή αρχή. Σκοπός, να ενισχύσουμε με μέρος των εσόδων το «Αναπηρία τώρα» και το σπίτι μας με τα υπόλοιπα. Γιατί άμα δεν στηρίξεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει. Εδώ που τα λέμε, μήπως να σας παινέψω λίγο το δίήγημά μου; Χμμμ, πάμε από την αρχή... "Σε μιά έκρηξη έμπνευσης, έγραψα το "Τυφλή εμπιστοσύνη..." Μπορείτε να κρυφοκοιτάξετε το δημιούργημα στο http://artbomber.com και να αναζητήσετε το βιβλίο (βιβλίο, ακόμα δεν το πιστεύω!) από τις εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ και όλα τα βιβλιοπωλεία. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΜΑΣ, ΚΑΛΟΞΕΦΥΛΛΙΣΜΕΝΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ