Η ΑΝΑΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ
Περπατούσαμε μαζί
Σε έναν απόκρημνο λόφο,
Δίπλα στην θάλασσα.
Στο βάθος, το τοπίο, συνεχώς άλλαζε.
Σύννεφα βαριά κάλυπταν τις μακρινές βουνοκορφές.
Σαν κύματα χτυπούσαν τις μύτες και άλλαζαν μορφές.
Εμείς με βήμα σταθερό,
Βαδίζαμε δίπλα στο γκρεμό.
Επάνω σε πράσινο χορτάρι.
Πάνω από το κεφάλι μας, κανένα σύννεφο.
Κοιτούσαμε ασφαλείς, μια ο ένας τα μάτια του άλλου,
Και μια τον ορίζοντα.
Σε μια στιγμή φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού.
Μια τόση δα μυτούλα. Πίσω εσύ, μπροστά εγώ,
Κάτω από τα πόδια μας, η θάλασσα στα ογδόντα μέτρα.
Δεν το σκεφτήκαμε πολύ. Δεν είπαμε κουβέντα.
Πηδήξαμε δίχως δέος στο κενό.
Ελεύθερα και ανέμελα.
Στην θάλασσα γυάλιζε το γαλάζιο των ματιών σου
Μας περίμενε καρτερικά,
Έτοιμο να μας κλείσει στην δροσερή αγκαλιά του.
Η πτώση είχε διάρκεια,
Την νιώθαμε σε κάθε κύτταρό μας,
Στο είναι, στο κέντρο της ψυχής μας.
Σε αισθανόμουν δίπλα μου κάθε στιγμή,
Δίχως η παρουσία σου να γίνεται ενοχλητική
Ή απειλητική.
Βιώσαμε στο όνειρο ακόμα μια υπέρβαση.
Ελεύθεροι, ερωτευμένοι, τολμηροί και αφοσιωμένοι.
Πετάξαμε με τα φτερά της ζωής. Μαζί.
.jpg)
16 comments:
Απλά υπέροχο! Και μοναδικό! Όταν μια στιγμή αξίζει όσο μια ζωή.
Πολύ, πολύ όμορφο! Να υποθέσω..επέτειο;
΄Οπως και να 'χει...εύχομαι η άνωση να σας κρατάει πάντα στην επιφάνεια
Γλαρένιες αγκαλιές
Βασίλη - Γλαρένια, όντως ήταν υπέροχο, αλλά όνειρο.
Τα όνειρα που βλέπω είναι ιδιαίτερα έντονα. Το πρόβλημα είναι πως συνήθως δεν τα θυμάμαι το επόμενο πρωί. Αυτό ήταν σαν να το ζήσαμε αληθινά. Είχε πολύ δυνατή αίσθηση. Δεν το έσβησα από την μνήμη μου.
Όταν μάλιστα ξεκίνησα αυτό το blog, σκεφτόμουν να καταγράφω αποκλειστικά τα όνειρά μου. Εξού και ο τίτλος.
Το αφιερώνω, άνευ λόγου στην αγάπη μου και το μοιράζομαι μαζί σας.
Αν και η αγάπη σου στέκεται στο ύψος της αφιέρωσης σου, είστε τυχεροί άνθρωποι...
Μα και το όνειρο μια στιγμή διαρκεί. Ακόμα και όταν το ζεις...
Τολμηροί, ελέυθεροι, ερωτευμένοι... ναι!
Αφοσιωμένοι όμως;;;
(α... καλά... ξέχασα... όνειρο ήταν!)
Καλημέρα τελειο!! η απόλυτη ελευθερία !
ονειρων ενέργεια λοιπόν..
Blade, εξ όσων γνωρίζω, στέκεται και με το παραπάνω. Και ναι, έχεις δίκιο, θεωρώ πως είμαστε τυχεροί που ζούμε όσα ζούμε.
-------------------------------------
Βασίλη, απλώς μια διευκρίνηση έκανα. Μη νομίζατε πως Οκτώβριο μήνα με καταιγίδες κάναμε cliff jumping!
Όσο για τις στιγμές, αληθινές ή ονειρικές, όπως πολύ σωστά λες...είναι ότι αξίζει και μας μένει από την ζωή.
Φιλιά πολλά.
-----------------------------------
Ασκαρ μου...
Ναι και αφοσιωμένοι. Διότι για να αντέξει μια αγάπη στον χρόνο θέλει απόλυτη αφοσίωση. Στον ύπνο και στον ξύπνιο.
-----------------------------------
Lock ...η αίσθηση που μου άφησε είναι τόσο υπέροχη που του χρόνου το καλοκαίρι λέω να το δοκιμάσουμε και στην πραγματικότητα. Κανένα καλό γκρεμό στην Ζάκυνθο έχεις να προτείνεις;
-----------------------------------
Leila, καλώς ήρθες και πάλι. Ναι η ενέργεια των ονείρων ενίοτε είναι ποιο δυνατή από την ίδια την ζωή.
Τυχεροι εισαστε Γατουλα..
Αλιμονο στους δυσπιστους Ασκαρ..
Όμορφες στιγμές..
Ευχές αυτές οι πτήσεις ναναι παντοτινές
Ωραία όνειρα , γεμάτα αγάπη...
".... Διότι για να αντέξει μια αγάπη στον χρόνο θέλει απόλυτη αφοσίωση. Στον ύπνο και στον ξύπνιο."
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!!
Σφάζεις με το μπαμπάκιιιιιιι!
Νόμίζω ότι μια από τις καλύτερες στιγμούλες που σε γεμίζουν αγάπη, είναι όταν τον έχεις τον άλλον αγκαλιά και λίγο πριν αποκοιμηθείτε, δίνεις νοερά υπόσχεση ότι μια που δεν τον έχεις χορτάσει (κι ούτε πρόκειται), θα συνεχίσεις να τον βλέπεις στον ύπνο σου!
Εύχομαι πάντοτε έτσι πιτσούνια μου!
(να ληφθεί στη δίκη ως ελαφρυντικό παρακαλώ, πάω να πνίξω κάποιον ροχαλιστή με το μαξιλάρι αυτή τη στιγμή!)
:))))))))))
Τέλειωσαν οι εξετάσεις και το διάβασμα βλέπω και άρχισες πάλι να "ζωγραφίζεις" με το γράψιμο σου!!
Πέταγμα ελεύθερο στον γκρεμό μέσα στο γαλάζιο της θάλασσας είναι το πέταγμά μας στη ζωή αυτή και γίνεται συναρπαστικό αν μαζί μας πετά και εκείνος!! Η αίσθηση της ασφάλειας έντονη!!
Να είσαι καλά και καλό βράδυ!!
Post a Comment