ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

Διαβάζει ο οποιοσδήποτε στην Wikipedia:

"Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία, την οποία εισήγαγε ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ κατά τη διάρκεια της θητείας του 590-604 μ.Χ. στην εργασία του Magna Moralia. Τα αμαρτήματα ονομάζονται "θανάσιμα" γιατί σύμφωνα με την εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ταξινομημένα κατά αύξουσα σοβαρότητα είναι:

Λαγνεία (luxuria) Aπληστία (avaritia) Λαιμαργία (gula) Oκνηρία (acedia) Oργή (ira ) Ζήλεια (invidia) Αλαζονεία (superbia)

Η Αλαζονεία θεωρείται ως η μητέρα όλων των αμαρτιών".

Αν καταλαβαίνω καλά, ο Πάπας Γρηγόριος δηλαδή καθόρισε τι εστί σοβαρή αμαρτία και η άποψή του μας κυνηγάει ακόμα, αιώνες μετά. Προσωπικά έχω σοβαρότατο πρόβλημα με αυτή την κατηγοριοποίηση των αμαρτημάτων. Ειδικά στις μέρες μας τα δεδομένα έχουν αλλάξει τόσο πολύ, πού ίσως εν έτη 2007 θα έπρεπε να ψάχνουμε όχι μόνο τα σύγχρονα επτά θαύματα του κόσμου, αλλά και τις σύγχρονες επτά θανάσιμες αμαρτίες. Διότι αυτές του Γρηγορίου έχουν πλέον, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταλυθεί.

Καταρχήν η Λαγνεία, η ερωτική επιθυμία ή κοινώς "καύλα". Δεν υπάρχει κανείς από την παιδική ηλικία, έως την γεροντική, που να μην την έχει γευτεί. Ακόμα και οι λεγόμενοι ανέραστοι, κατακλύζονται από αυτήν στα όνειρά τους. Μήπως λοιπόν, είναι και η ονείρωξη αμαρτία; Η λαγνεία οδηγεί στην ερωτική πράξη και κατ΄επέκταση στην διαιώνιση του είδους...ή μήπως και αυτή είναι αμαρτωλή; Κάποιος έπρεπε να διδάξει στον Γρηγόριο δύο ρητά. Το "κάντε έρωτα - όχι πόλεμο" και το πιο χυδαίο "Γαμάτε, γιατί χανόμαστε!".

Δεύτερη στην λίστα φιγουράρει η Απληστία. Σύμφωνοι η απληστία δεν είναι σωστή. Στην σύγχρονη υπερκαταναλωτική κοινωνία όμως, θεωρείται αρετή. Κάποιος που βγάζει 1000 ευρώ τον μήνα, δικαιολογείται απόλυτα να επιθυμεί περισσότερα. Είτε δανείζεται, βγάζει πιστωτικές κάρτες, δουλεύει σε τρείς δουλειές ή κάνει "λαμογιές" ο στόχος είναι ένας. Να αποκτήσει περισσότερα. Όταν και αν το καταφέρει τα έξοδα είναι πάντα ανάλογα με τα έσοδα. Δεν φτάνει το τζιπ ή το κάμπριο, χρειάζεται και ασανσέρ αυτοκινήτων για να τα πάει έως στο γκαράζ! Όσο περισσότερα έχεις, τόσο πιο θαυμαστός είσαι...σε αυτό το material world!

Η Λαιμαργία, η αγαπημένη μου ατασθαλία! Μα είναι δυνατόν να θεωρείται μεγαλύτερη αμαρτία από τον φόνο; Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε τρείς αισθήσεις του; Την όραση, την όσφρηση και την γεύση; Βλέπεις έναν υπέροχο μπουφέ, οι μυρωδιές από τις λιχουδιές σε τραβάν από την μύτη, δεν θα τις γευτείς; Εκτός και αν πάσχεις από νευρική ανορεξία ...και θα τις δοκιμάσεις και θα το απολαύσεις. Άλλωστε χωρίς σεξ ζεις, χωρίς τροφή όχι!

Την τέταρτη θέση καταλαμβάνει η οκνηρία, κοινώς η τεμπελιά. Στο φρενήρες σήμερα όμως χρειάζεται όλοι μας να διεκδικούμε το δικαίωμα στην Τεμπελιά. Οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου είναι σε παραλίες, κάτω από φοίνικες, να βιώνω την απόλυτη απραξία. Εκείνες τις στιγμές νιώθω τον παράδεισο και όλη του την συμπαντική ενέργεια να με κατακλύζει. Δίχως απολύτως καμία υποχρέωση, χωρίς κανένα πρόγραμμα. Η οκνυρία μπορεί να είναι και θεραπευτική. Μια πολύ καλή μου φίλη, η Γκιζέλα Ντάλι λέει: "Από την πολλή δουλειά, πολλοί έπαθαν εγκεφαλικά, από την πολλή ξάπλα δεν έπαθε ποτέ κανείς τίποτα!".

Περνάμε στην οργή. Με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όποιος δεν εξοργίζεται είναι το λιγότερο αδιάφορος. Πόλεμοι για το κέρδος, εκμηδένιση της ανθρώπινης ζωής, ανισότητα, εκμετάλευση. Όσες μάχες κέρδισα στην ζωή μου, τις κέρδισα διότι κάποιοι φοβήθηκαν την οργή μου. Όσες φορές υπήρξα υπόδειγμα καλού παιδιού, με ποδοπάτησαν. Η σιωπή είναι συνενοχή, η έκφραση της οργής θα έπρεπε να θεωρείται δικαίωμα.

Προτελευταία συναντάμε την Ζήλεια. Εδώ πάω πάσο. Η ζήλεια, ιδιάιτερα η ερωτική είναι αρρώστια, από αυτές που σου καίνε τα σωθικά. Προκαλούν φονικά. Η καλώς εννοούμενη ζήλεια όμως είναι κάτι ολότελα διαφορετικό. Ταυτίζεται και με τον θαυμασμό. Να διαβάσω για παράδειγμα ένα βιβλίο και να πω, τί κρίμα που δεν το έγραψα εγώ. Αυτή η ζήλια μπορεί να γίνει κινητήρια δύναμη. Πηγή δημιουργίας. Διέξοδος από μια ζωή ανυπαρξίας.

Τέλος η αλαζονεία. Ο Γρηγόριος την θεωρούσε και μητέρα όλων των αμαρτιών. Τότε γιατί όλοι οι πετυχημένοι γύρω μας είναι αλαζόνες; Ιεράρχες, πολιτικοί, διάσημοι αστέρες, όλοι κατακλύζονται από το σύνδρομο του "ημίθεου" που λέει και ο αγαπητός Μάρκελλος. Θεωρούν ότι είναι Θεοί, οι καλύτεροι και πασχίζουν πρώτα να το αποδείξουν και εν συνεχεία να το διατηρήσουν. Οι απλοί, σεμνοί και ταπεινοί, απομένουν να τους κοιτούν από μακριά και να κάνουν όνειρα.

Λατρεύω την συγκεκριμένη έμπνευση του Αρκά, σατυρίζει με μοναδικό τρόπο, το πόσο αναπόφευκτο είναι να υποπέσεις σε κάποιο από τα 7 αμαρτήματα. Το είχα φυλαγμένο για καμιά δεκαετιά και τώρα βγήκε από το χρονοντούλαπο, προς αξιοποίηση.

Δεν θέλω να γίνομαι αλαζονική, προτιμώ να είμαι απλώς κριτική. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο ο φόνος, ο φθόνος, το γλύψιμο, το πισώπλατο μαχαίρωμα, το κέρατο, η κοροιδία δεν είναι αμαρτίες. Αν δεν είναι όλα αυτά, τότε τι είναι;

Επιμένω....εν έτη 2007, θα έπρεπε πέρα από τα σύγχρονα επτά θαύματα του κόσμου, να διεξαχθεί μια ψηφοφορία για να αναδειχτούν σοβαρά, τα σύγχρονα επτά θανάσιμα αμαρτήματα! Ώστε να πάψουν πια να μας καταδιώκουν φαντάσματα, μιας άλλης εποχής.