Η ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Έτσι ακριβώς συμβαίνει. Μέσα σε μια στιγμή. 

Το κακό δείχνει το μεγαλείο του και μουδιάζει το σύμπαν.

Ακόμα μουδιασμένη νιώθω. 

Προσπαθώ να μπω στην θέση αυτού που κρατάει το όπλο.

Στην ομάδα που έστησε την επιχείρηση.

Που έφτασε στο κατώφλι ενός καθόλα υποψιασμένου τύπου. 

Ο Σωκράτης δεν ήταν χτεσινός.

Του χτυπάς το κουδούνι αξημέρωτα και παίζεις τον ρόλο σου τόσο καλά,

 που φέρνεις το στόχο σε απόσταση αναπνοής. Το θήραμα στην παγίδα. 

Το ποντίκι στην φάκα. 

Και να το, το έχεις, το ενοχλητικό "τρωκτικό" ακριβώς εκεί που θέλεις...

Αδειάζεις επάνω του το όπλο εξασκώντας σκοποβολή.

Όπου τον πετύχεις. 

Φυλάς όμως και μερικές σφαίρες για το τέλος. 

Εκεί που ο άλλος είναι ήδη  κάτω.

Ξέπνοος.

Προσπαθώ να σε φανταστώ.

Να δώ πόσο ψυχρή οργή κρύβεις μέσα σου.

Τόση ώστε να τον αποτελειώσεις με τρεις σφαίρες στο κεφάλι.

"Να του κάνεις τα μούτρα κιμά". 

Έτσι απλά και κυνικά...

Η έγκυος γυναίκα και το ορφανό, τί είναι για σένα;

Yπολογισμένη δόση τραγικότητας;

Παράπλευρες απώλειες της μικροαστικής τάξης;

Ποιό "τσιτάτο" του Λένιν ή του Μπακούνιν περιγράφει το κενό αυτής της γυναίκας,

που θα μπορούσε να είναι η δική σου έγκυος γυναίκα...

Να ήσουν εσύ ένα παιδί που μεγάλωσε χωρίς πατέρα;

Που ανήκεις ακριβώς;

Δεν φαντάζομαι να μεγάλωσες με μεταξωτά βρακιά 

και να κάνεις επανάσταση εκ του ασφαλούς;

Πως ακριβώς διαλέγεις τους στόχους σου;

Προσπαθώ να καταλάβω. Να μπω στην θέση σου.

Να νιώσω το μίσος σου.

 ΤΟ ΜΙΣΟΣ.

Πως και που ξεσπάει; 

Σε αφύλαχτους και εύκολους στόχους... 

Κατανοητό. Ελαχιστοποίηση ρίσκου.

Σε συγκεκριμένες κάστες... 

Μικροαστούς που νομίζουν πως μπορούν να ασκήσουν και εξουσία.

Στον Σωκράτη...

Τον Σωκράτη;

Η εικόνα που έχω για αυτόν τον περίεργο τύπο, 

είναι η εικόνα ενός ανθρώπου ιδιαίτερα κλειστού και μοναχικού.
Σχεδόν κανείς δεν ήξερε τον άνθρωπο Σωκράτη. Όλοι ήξεραν τον επαγγελματία.

Δούλευε σαν μηχανή, χωρίς να πουλάει  ο ίδιος την μούρη του στο γυαλί.

Πάντα αποτελούσε προέκταση του τηλεφώνου ή του "ποντικιού" ή και των δύο μαζί.

Έτσι έφτιαξε την δική του σχολή. 

Ακούγοντας, τον κόσμο. Αυτό που είχε να πει. Αυτό που τον απασχολούσε.

Την αδικία που είχε υποστεί. Δημοσιοποιώντας την κάτι μπορούσε να γίνει. 

Και γινόταν.

 Όσο δούλεψε για τον Ρομπέν, όσοι έψαχναν να βρουν το δίκιο τους έλεγαν...

ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΩ ΣΤΟΝ ΜΑΚΗ, 

Όταν τα σπάσανε και κατάλαβε την δυναμική του διαδικτύου, μέσα από την ελευθερία των μπλόγκ, 

έδωσε πάλι διέξοδο στον κοσμάκη. Φωνή. Βήμα διαμαρτυρίας. 

Για τον ίδιο, αλλά και όλους τους άλλους.

Τώρα όλοι λένε ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΩ ΣΤΟ ΤΡΟΚΤΙΚΟ.

 Όλοι κάτι έχουν δημοσιεύσει στο Τρωκτικό και ακόμα περισσότεροι το έχουν διαβάσει.

Η επιτυχία και η εξουσία που του έδωσε η υλοποίηση μιας ανέξοδης και πανέξυπνης ιδέας, 

τον στοχοποίησε. Οι αντίπαλοι έγιναν πολλοί, έτοιμοι να κολλήσουν ετικέτες που όξυναν τις εντυπώσεις. Έτοιμοι  να τον στείλουν στον άλλο κόσμο. Για τα όσα πίστευαν ότι έγραψε.

Ενοχλητικό τρωκτικό.

Πού πας να σηκώσεις κεφάλι; 

Να περάσεις τις απόψεις σου...

Τα πιστεύω σου στην μάζα; 

Τόλμησες να ανοίξεις μέτωπα;

Το πλήρωσες Σωκράτη. Όσο και αν προσπαθούσες να φυλαχτείς πίσω από την ανωνυμία.

Προσωπικά ξεκίνησα το blogging επηρεασμένη από την σχολή Νίκου Δήμου.

Μια εποχή κατακλυσμιαίας ανταλλαγής απόψεων. 

Επέλεξα ως  blogger την ανωνυμία, για να μου προσφέρει ελευθερία.

Να μπορώ να γράφω χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, για ότι και να με απασχολεί.

Δεν κρύβομαι πίσω από αυτήν...απελευθερώνομαι!

Δεν μπορώ κατακρίνω κανέναν επειδή δεν θέλει να εκτεθεί με όλη του την υπογραφή.

Κατακρίνω  όμως  όσους την χρησιμοποιούν για να βλάψουν.

Η σχολή Δήμου κάποια στιγμή έκλεισε,
 όπως την ζήσαμε.

Το Troktiko δημιούργησε την δική του σχολή, 

σε βαθμό που ο ρυθμός δημιουργίας άλλων blog  

τύπου "Iwanna be troktiko" έγινε άκρως ενοχλητικός.  

Έως ένα σημείο πίστευα πως τα είχε ανοίξει όλα ο Σωκράτης.

'Εγινε μόδα και η μόδα κουράζει. 

Τα ποντικάκια πολλαπλασιάστηκαν.

Και η σχολή άνοιξε, χωρίς διάθεση να κλείσει.

Όπως μια μάχη δεν κρίνει το πόλεμο,

έτσι και η απώλεια μιας φωνής δεν φιμώνει το σύμπαν όλο.

Τι κάνεις απόψε;

Διορθώνεις την προκήρυξή;

Την έστειλες;

Σε τί πιστεύεις από όσα λέει ακριβώς;

Τί θα καταλάβει και ποιός;

Εσύ τι κατάλαβες;

O Σωκράτης...

Πήγε υπέρ πίστεως!