ΜΑ ΤΟΝ ΔΙΑ...

Ένα πυκνό σύννεφο ηφαιστειακής σκόνης κάλυψε την Ευρώπη.

Σαν κακός οιωνός.

Σαν προμήνυμα δεισιδαιμονίας.

Οι Ολύμπιοι θα έλεγαν πως ο Δίας ταράχτηκε.

Οργίστηκε, με την στάση της Ευρώπης.

Να απομονώσει έτσι ένα από τα παιδιά της,

όταν η ίδια, πρώτη,

δεν φρόντισε να διδάξει καλούς τρόπους.

Στις γιορτές, τα πανηγύρια και τις υπογραφές συμφωνιών

όλοι ήξεραν το χορό.

Τώρα στα δύσκολα, το σύνθημα...

"Όλοι για έναν και ένας για όλους"

έγινε...

"Όλοι δρόμοι οδηγούν στην βρώμη..."

Την αποπνικτική πραγματικότητα,

της παραδειγματικής τιμωρίας.

Έννοια, άγνωστη στους Έλληνες.

Πυκνό σύννεφο καπνού,

σκόνη από τα έγκατα της γης,

λάβα από τα σπλάχνα της...

Έπνιξε τον ουρανό της Ευρώπης...

Ούτε πουλί πετάμενο,

ούτε αεροπλάνο τολμάει να ξεμυτίσει.

Εκατομμύρια έχουν παραλύσει.

Η τιμωρία δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Απλή υπενθύμιση αποτελεί

του απρόβλεπτου παράγοντα.

Της αποκάλυψης της ανθρώπινης μικρότητας

μπροστά στην δύναμη της φύσης.