ΣΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ...

Κάπου ανάμεσα στην ανατολή του ήλιου και τη δύση της πανσελήνου -μερικά εκλειπτικής

ή ίσως ολικά εκπληκτικής-ένας νέος κύκλος ανοίγει.

Νέα χρονιά... νέα δεκαετία...

Μας αρέσει να μετράμε τα πάντα. Λεπτά, ώρες, μέρες, χρόνια...

Να γιορτάζουμε κάθε νέα αρχή.

Λες και η προηγούμενη αισιοδοξία δεν έχει ποτέ διαψευστεί.

Επιθυμούμε να μοιράζουμε χαμόγελα, αγκαλιές, ευχές...

Κάπου ενδόμυχα ίσως και να προσευχόμαστε να βγουν αληθινές.

Ποιος άραγε δεν θέλει υγεία, αγάπη, ευτυχία και επιτυχία στην ζωή του; Όλη την ζωή του;

Ο αυτοκαταστροφικός; Ο μανιοκαταθλιπτικός;

Κανείς! Όλοι τα καλύτερα εύχονται και επιθυμούν.

Τα πραγματικά βιώματα είναι που διαφέρουν και διακρίνουν τον καθένα από εμάς.

Πιθανόν και ο τρόπος αντιμετώπισης της πραγματικότητας.

Με ευαισθησία ή αναισθησία, αγάπη ή μίσος, δύναμη ή αδυναμία,

όλοι βιώνουμε την δική μας ζωή.

Νομίζοντας πως είναι το επίκεντρο του κόσμου, επειδή τυχαίνει να αποτελεί την μοναδική, δική μας οπτική.

Και τα χρόνια περνάνε, οι άνθρωποι και τα έργα τους σβήνουν στο πέρας της αιωνιότητας, (πλην ελαχίστων κραυγαλέων εξαιρέσεων) και η γη γυρίζει και η Γη... ώ ναι ακόμα γυρίζει!

Όταν σταματά ο εαυτός σου να είναι το κέντρο του σύμπαντος...Όταν το τι λέει ο υπόλοιπος κόσμος πάψει να σε απασχολεί, όταν δεν ελπίζεις και δεν φοβάσαι τίποτα όπως έλεγε ο Καζαντζάκης...τότε ίσως και να είσαι ελεύθερος. Ίσως απελευθερωθείς από τον δαίμονα εαυτό...Ίσως γιορτάσεις απλά και μόνο το γεγονός, πως είσαι ζωντανός.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ...

ΚΑΘΕ ΚΑΛΗ ΕΥΧΗ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ...

Υ.Γ Το 2010 κατά τους Κινέζους είναι η χρονιά της τίγρης...

Η Σπιτόγατα παραδίδει την σκυτάλη...